در طول چند سال گذشته، کینگستون شاهد رونق رستوران‌های جدید بوده است. رشته فرنگی رامن واقعی، کاسه‌های پوک، دامپلینگ، غذای بیرون‌بر ترکی، پیتزای تنوری، دونات و البته غذاهای جدید آمریکایی وجود دارد. رستوران‌ها و فروشگاه‌های تاکو آسیایی فراوانند. اما برای بسیاری، از جمله نویسنده و ساکن موطلایی و به طرز غیرقابل توضیحی متولد بمبئی، فقدان یک رستوران هندی - حتی از نوع باغی، چیکن تیکا، اسمورگاسبورد و موارد مشابه - مسئله بزرگی است. اما بالاخره، بالاخره، غذای هندی (و غذای اصلی) به لطف افتتاح اخیر آشپزخانه کلکته، در برادوی در مرکز شهر کینگستون قرار دارد.
آدیتی گوسوامی در اواخر دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی در حومه کلکته بزرگ شد و آشپزخانه خانوادگی محل برگزاری مجموعه‌ای از رویدادها از صبحانه تا شام ظهر، از چای عصرانه تا شام‌های بزرگ خانوادگی بود. اگرچه پدرش باغبان مشتاقی بود، اما آشپزخانه عمدتاً متعلق به مادربزرگش بود. گوسوامی در مورد هند قبل از دوران فست فود و قبل از بیرون‌بر، زمانی که شومینه‌ها هنوز قلب خانه بودند، گفت: «من زندگی بدون آشپزی را نمی‌دانم. اگر آشپزی نکنی، غذا نمی‌خوری.» «مادربزرگم آشپز بزرگی بود. پدرم هر روز آشپزی نمی‌کرد، اما واقعاً یک خوش‌خوراک بود. او تمام مواد اولیه را می‌خرید و به تازگی، کیفیت و فصلی بودن غذا توجه زیادی داشت. او و مادربزرگم کسی بودند که واقعاً به من یاد دادند چگونه به غذا نگاه کنم، چگونه در مورد آن فکر کنم.» و البته، نحوه پخت غذا.
گوسوامی با پشتکار فراوان در آشپزخانه، از چهار سالگی وظایفی مانند پوست کندن نخود فرنگی را بر عهده گرفت و مهارت‌ها و مسئولیت‌هایش تا ۱۲ سالگی که توانست یک وعده غذایی کامل تهیه کند، همچنان در حال رشد بود. او مانند پدرش، اشتیاق به باغبانی را در خود پرورش داد. گوسوامی می‌گوید: «من به پرورش و پخت غذا علاقه‌مندم، اینکه چه چیزی به چه چیزی تبدیل می‌شود، چگونه مواد اولیه تغییر شکل می‌دهند و چگونه در غذاهای مختلف به طور متفاوت استفاده می‌شوند.»
گوسوامی پس از ازدواج در ۲۵ سالگی و مهاجرت به ایالات متحده، از طریق یک محل کار آمریکایی با فرهنگ تحویل غذا آشنا شد. با این حال، او همچنان به سنت آشپزی خانگی خود در مناطق روستایی کنتیکت وفادار مانده و برای خانواده و مهمانانش به سبک مهمان‌نوازی سنتی و غیررسمی هندی غذا تهیه می‌کند.
او گفت: «من همیشه دوست داشتم خوش بگذرانم چون عاشق این هستم که به مردم غذا بدهم، نه اینکه مهمانی‌های بزرگ بگیرم و فقط مردم را برای شام دعوت کنم. یا حتی اگر اینجا هستند تا با بچه‌ها بازی کنند، به آنها چای و چیزی برای خوردن بدهم.» پیشنهادهای گوسوامی از صفر شروع می‌شود. دوستان و همسایه‌ها از این بابت بسیار خوشحال شدند.
بنابراین، گوسوامی، با تشویق همکارانش، در سال ۲۰۰۹ شروع به ساخت و فروش تعدادی از چاتنی‌های خود در یک بازار محلی کشاورزان در کنتیکت کرد. ظرف دو هفته، او شرکت Calcutta Kitchens LLC را تأسیس کرد، اگرچه هنوز می‌گوید قصد راه‌اندازی یک کسب‌وکار را ندارد. چاتنی‌ها جای خود را به سس‌های جوشان داده‌اند، میانبری برای تهیه غذاهای اصیل هندی با مواد اولیه کم. همه اینها اقتباس‌هایی از غذاهایی هستند که او در خانه می‌پزد و دستور پخت‌ها بدون از دست دادن طعم در دسترس هستند.
در ۱۳ سالی که از راه‌اندازی آشپزخانه‌های کلکته توسط گوسوامی می‌گذرد، خط تولید چاتنی‌ها، خورش‌ها و مخلوط ادویه‌های گوسوامی به فروش در سراسر کشور رسیده است، اگرچه اولین و مورد علاقه‌ترین شکل روابط عمومی او همیشه بازارهای کشاورزان بوده است. گوسوامی در غرفه بازار خود، فروش غذاهای آماده را به همراه غذاهای کنسروی خود آغاز کرد و در زمینه غذاهای وگان و گیاهی تخصص داشت. او گفت: «من هرگز نمی‌توانم آن را تمام کنم - من واقعاً به آن نیاز دارم. غذاهای هندی برای گیاهخواران و وگان‌ها عالی هستند و حتی بدون گلوتن هستند، نیازی نیست سعی کنید متفاوت باشید.»
با این همه سال تجربه، ایده ساخت یک فروشگاه در جایی در ذهن او شروع به شکل‌گیری کرد. سه سال پیش، گوسوامی به دره هادسون نقل مکان کرد و همه چیز سر جای خودش قرار گرفت. او گفت: «همه دوستان کشاورز من در بازار اهل این منطقه هستند. من می‌خواهم جایی که آنها زندگی می‌کنند زندگی کنم. جامعه محلی واقعاً از این غذا قدردانی می‌کند.»
در هند، «تیفین» به یک وعده غذایی سبک عصرانه اشاره دارد، معادل چای عصرانه در بریتانیا، مِریندا در اسپانیا، یا میان وعده بعد از مدرسه که قطعاً جذابیت کمتری در ایالات متحده دارد - یک وعده غذایی انتقالی بین ناهار و شام که می‌تواند شیرین باشد. این اصطلاح همچنین به جای یکدیگر برای توصیف چگونگی استفاده همه از دانش‌آموزان مدرسه گرفته تا مدیران شرکت‌ها در هند از ظروف استیل ضد زنگ برای بسته‌بندی وعده‌های غذایی خود با محفظه‌های مختلف برای غذاهای مختلف استفاده می‌کنند. (در کلان‌شهرها، زنجیره‌ای گسترده از رستوران‌ها در واگن‌های قطار و دوچرخه‌ها، وعده‌های غذایی گرم و تازه را از آشپزخانه‌های خانگی مستقیماً به محل‌های کار تحویل می‌دهند - تحویل غذای OG به Grub-Hub.)
گوسوامی وعده‌های غذایی حجیم را دوست ندارد و دلش برای این جنبه از زندگی در هند تنگ شده است. او گفت: «در هند، همیشه می‌توانید برای چای و فست فود به این مکان‌ها بروید. دونات و قهوه هم هست، اما من همیشه شیرینی، ساندویچ بزرگ یا بشقاب بزرگ نمی‌خواهم. فقط یک میان وعده کوچک، چیزی بین این دو می‌خواهم.»
با این حال، او لزوماً فکر نمی‌کند که می‌تواند جای خالی غذاهای آمریکایی را پر کند. گوسوامی، که دائماً در بازارهای کشاورزان کورد و کینگستون زندگی می‌کرد، شروع به جستجوی غذاهای تجاری کرد. یکی از دوستانش او را به صاحبخانه خیابان برادوی ۴۴۸ در کینگستون، جایی که قبلاً نانوایی آرتیزان بود، معرفی کرد. گوسوامی می‌گوید: «وقتی این فضا را دیدم، هر چیزی که در سرم می‌چرخید فوراً سر جایش قرار گرفت.» - تیفین‌ها، خط تولید او، مواد اولیه غذای هندی.
گوسوامی با لبخند گفت: «وقتی تصمیم گرفتم در کینگستون رستوران هندی باز کنم، نمی‌دانستم اینجا رستوران هندی وجود ندارد. نمی‌خواستم پیشگام باشم. من فقط اینجا زندگی می‌کردم و کینگستون را دوست دارم، بنابراین فکر کردم خوب خواهد بود. احساس می‌کردم که این کار در زمان و مکان مناسبی انجام می‌شود.»
گوسوامی از زمان افتتاح در ۴ می، پنج روز در هفته غذاهای هندی خانگی را در مغازه‌اش در خیابان برادوی ۴۴۸ سرو می‌کند. سه تا از آنها گیاهی و دو تا گوشتی بودند. او بدون منو، هر چه می‌خواهد را بر اساس آب و هوا و مواد اولیه فصلی می‌پزد. گوسوامی گفت: «مثل آشپزخانه مادرتان است. وارد می‌شوید و می‌پرسید: «امشب شام چی داریم؟» من می‌گویم: «من این را پخته‌ام» و بعد غذا می‌خورید. در آشپزخانه باز، می‌توانید گوسوامی را در حال کار ببینید، و مثل این است که یک صندلی را به سمت میز ناهارخوری کسی بکشید در حالی که آنها همچنان مشغول خرد کردن و هم زدن و گپ زدن از روی شانه‌هایشان هستند.
محصولات روزانه از طریق استوری‌های اینستاگرام منتشر می‌شوند. پیش‌غذاهای جدید شامل بریانی مرغ و کوشیمبیر، یک سالاد سرد معمولی جنوب هند، گوگنی، کاری نخود فرنگی بنگالی خشک که با چاتنی تمر هندی و نان‌های شیرین سرو می‌شود، هستند. گوسوامی گفت: «بیشتر غذاهای هندی نوعی خورش هستند. به همین دلیل است که روز بعد طعم بهتری دارند.» پاراتا نان‌های مسطح منجمد مانند این. همچنین چای داغ و لیموناد سرد برای شیرین کردن این معامله وجود دارد.
شیشه‌های سس‌ها و چاتنی‌های داغ از غذاهای کلکته، به همراه دستورهای غذایی که با دقت انتخاب شده‌اند، دیوارهای یک گوشه روشن و دلباز را پوشانده‌اند. گوسوامی همچنین کالاهای اساسی هندی، از سبزیجات ترشی گرفته تا برنج باسماتی که همه جا پیدا می‌شود، انواع مختلف دال (عدس) و برخی ادویه‌های کمیاب اما ضروری مانند هینگ (آسافتیدا) را می‌فروشد. در داخل و روی پیاده‌رو، میزهای غذاخوری، صندلی‌های راحتی و یک میز مشترک طولانی وجود دارد که گوسوامی امیدوار است روزی یک کلاس آشپزی هندی در آنجا برگزار کند.
گوسوامی حداقل برای امسال به کار خود در بازار کشاورزان کینگستون و همچنین بازارهای ماهانه در لارچمونت، فینیسیا و پارک اسلوپ ادامه خواهد داد. او گفت: «آنچه من می‌دانم و انجام می‌دهم بدون دوستی مداومی که با مشتریان دارم، یکسان نخواهد بود و بازخورد آنها بر آنچه انجام می‌دهم و تجربه‌ای که ارائه می‌دهم تأثیر می‌گذارد. من از دانشی که از بازار کشاورزان به دست آورده‌ام بسیار سپاسگزارم و احساس می‌کنم باید این ارتباط را ادامه دهم.»
برچسب‌ها: رستوران، غذای هندی، تیفین، غذای بیرون‌بر هندی، رستوران کینگستون، رستوران کینگستون، بازار ویژه، فروشگاه مواد غذایی هندی، غذاهای کلکته، آدیتیگوس‌وامی