وقتی ایده گذرگاه باربارا واکر برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ مطرح شد، هدف اصلی آن این بود که کوهنوردان و دوندگان مسیر وایلدوود پورتلند را از دردسر اجتناب از ترافیک جاده شلوغ وست برنساید خلاص کند.
این بنا به گواهی بر معماریِ آگاهانه از نظر زیباییشناسی تبدیل شد، ترکیبی از سودمندی و زیبایی برای جامعهای که برای هر دو ارزش قائل بود (و آنها را مطالبه میکرد).
این پل که در اکتبر ۲۰۱۹ تکمیل و در همان ماه افتتاح شد، یک مسیر پیادهروی ۱۸۰ فوتی است که قرار است منحنی باشد و طوری طراحی شده باشد که با جنگل اطراف ترکیب شود.
این بنا توسط شرکت فولاد پورتلند سوپریم که اکنون منحل شده است، خارج از محل ساخته شد، به سه بخش اصلی برش داده شد و سپس با کامیون به محل مورد نظر منتقل گردید.
برآورده کردن الزامات بصری و معماری به معنای استفاده از مصالحی بود که تمام اهداف بسیار منحصر به فرد پروژه را، چه از نظر هنری و چه از نظر سازهای، محقق کند. این به معنای استفاده از لولهها - در این مورد لولههای فولادی سازهای کورتن (ASTM A847) با قطر ۳.۵ و ۵ اینچ است که برای سازههایی که نیاز به اتصالات جوشی یا پیچی دارند، طراحی شدهاند. برخی از لولهها نمایان هستند (یکی دیگر از ویژگیهای کلیدی کورتن) و برخی دیگر به رنگ سبز رنگآمیزی شدهاند تا با سایبان جنگل مطابقت داشته باشند.
اد کارپنتر، طراح و هنرمند متخصص در چیدمانهای عمومی در مقیاس بزرگ، گفت که هنگام طراحی این پل چندین هدف در ذهن داشته است. از جمله آنها، این پل باید با بافت جنگل ادغام شود، که ادامهای از احساس و تجربه مسیر است و باید تا حد امکان ظریف و شفاف باشد.
کارپنتر، که بیش از ۴۰ سال است در سیستم وسیع مسیرهای پیادهروی پورتلند میدود، میگوید: «از آنجا که یکی از مهمترین اهداف طراحی من، ظریف و شفاف ساختن پل بود، به کارآمدترین مصالح و کارآمدترین سیستم سازهای ممکن نیاز داشتم - بنابراین، خرپاهای سهضلعی.» میتوانید آن را از مصالح دیگری بسازید، اما لولههای فولادی یا لولهها انتخاب منطقی هستند.
از دیدگاه عملی ساخت و ساز، دستیابی به همه این موارد آسان نیست. استوارت فینی، مهندس سازه در دفتر پورتلند شرکت مهندسی KPFF و مدیر سابق پروژه پل، گفت که جوشکاری موفقیتآمیز همه اجزا در اتصالات TYK که همه لولههای نگهدارنده به هم میرسند، احتمالاً سختترین کار بوده است. یکی از جنبههای کل این تلاش. به طور خاص، تمام زوایای مختلف مورد نیاز برای انواع مختلف جوشها، مانند جوشهای گوشهای و شیارها، چالشهای جدی را برای تیم ساخت و ساز ایجاد کرد.
فینی که ۲۰ سال در این حرفه فعالیت داشته است، میگوید: «اساساً هر اتصال متفاوت است.» آنها مجبور بودند هر اتصال را بینقص بسازند تا همه این لولهها در یک گره به هم متصل شوند و بتوانند جوشهای کافی در اطراف همه لولهها ایجاد کنند.
پل عابر پیاده باربارا واکر کراسینگ، جاده پرترافیک برنساید پورتلند را در بر میگیرد. این پل در اکتبر ۲۰۱۹ به بهرهبرداری رسید. شین بلیس
«جوشها باید کاملاً دگرگون شوند. جوشکاری در واقع میتواند یکی از پیچیدهترین بخشهای تولید باشد.»
باربارا واکر (۱۹۳۵-۲۰۱۴)، همنام فری، سالهاست که یکی از ارکان تلاشهای حفاظتی پورتلند بوده و خودش هم تا حدودی نیروی طبیعت است. او نقش فعالی در پروژههای عمومی متعددی در پورتلند، از جمله پارک طبیعی مارکام، میدان دادگاه پایونیر و پارک طبیعی پاول بوت، ایفا کرده است. او همچنین خستگیناپذیر از آنچه که به عنوان حلقه ۴۰ مایلی شناخته میشود، حمایت کرد که شامل مسیر و پل وایلدوود نیز میشد.
همانطور که واکر حدود ۵۰۰۰۰۰ دلار از مردم برای میدان دادگاه پایونیر (۱۵ دلار برای هر سنگفرش) جمعآوری کرد، بنیاد غیرانتفاعی پارکهای پورتلند نیز ۲.۲ میلیون دلار از حدود ۹۰۰ کمک مالی خصوصی برای تأمین مالی پل جمعآوری کرد. شهرداری پورتلند، پارکها و تفریحات پورتلند و سایر نهادها، مابقی هزینه تقریباً ۴ میلیون دلاری را تأمین کردند.
کارپنتر گفت که مدیریت نظرات و دیدگاههای مختلف در این پروژه چالشبرانگیز بود، اما ارزشش را داشت.
کارپنتر گفت: «به نظر من مهمترین تجربه، همکاری بزرگ جامعه، افتخار بزرگ و مشارکت بزرگ است - مردم هزینه آن را میپردازند.» «نه فقط افراد، بلکه شهرها و شهرستانها. این فقط یک تلاش جمعی بزرگ است.»
فینی اضافه کرد که او و تیمش، و تولیدکنندگانی که مسئول به واقعیت تبدیل کردن طرحها بودند، مجبور بودند بر بسیاری از چالشهای مدلسازی سهبعدی که انجام میدادند، صرفاً به دلیل پیچیدگیهای اتصالات و اتصالات، غلبه کنند.
فینی گفت: «ما با طراحان جزئیات خود کار میکنیم تا مطمئن شویم که همه مدلها در یک راستا قرار میگیرند، زیرا باز هم، به دلیل پیچیدگی هندسه، جایی برای خطا در بسیاری از این اتصالات وجود ندارد.» «قطعاً از اکثر پلها پیچیدهتر است. بسیاری از پلها صاف هستند، حتی پلهای منحنی نیز دارای انحنا هستند و مواد نسبتاً ساده هستند.»
«به همین دلیل، پیچیدگیهای بسیار کمی در این پروژه وجود دارد. قطعاً میتوانم بگویم که از یک [پروژه] معمولی پیچیدهتر است. به ثمر رساندن این پروژه برای همه کار زیادی میبرد.»
با این حال، به گفته کارپنتر، در میان عناصر کلیدی پیچیدگی پل، آنچه به پل جلوه کلی میبخشد، عرشه منحنی آن است. آیا ارزش زحمت کشیدن برای انجام این کار را دارد؟ تقریباً بله.
کارپنتر گفت: «به نظر من طراحی خوب معمولاً با کاربردی بودن شروع میشود و سپس به چیزی فراتر از آن میرسد.» این دقیقاً همان چیزی است که در این پل اتفاق افتاده است. فکر میکنم برای من، مهمترین چیز عرشه منحنی است. در این مورد، من واقعاً در مورد این پل احساس خوبی ندارم زیرا کل مسیر بسیار مواج و پیچدار است. من فقط نمیخواهم یک پیچ تند به چپ از روی پل بزنم و سپس یک پیچ تند به چپ بزنم و به مسیرم ادامه دهم.
پل عابر پیاده باربارا واکر کراسینگ در خارج از محل ساخته شد، به دو بخش اصلی تقسیم شد و سپس با کامیون به مکان فعلی خود منتقل شد. بنیاد پارکهای پورتلند
«چطور میتوان یک عرشه منحنی ساخت؟ خب، معلوم شد که یک خرپای سه وتری روی یک منحنی خیلی خوب عمل میکند. نسبت عمق به دهانه بسیار مطلوبی به دست میآید. بنابراین، با یک خرپای سه وتری چه کاری میتوانید انجام دهید تا آن را زیبا و دلربا کنید و به گونهای به جنگل اشاره کنید که انگار نمیتواند جای دیگری باشد؟ با عملی بودن شروع کنید، سپس به سمت - کلمه چیست؟ - فانتزی حرکت کنید. یا از عملی بودن به تخیل. بعضیها ممکن است این کار را برعکس انجام دهند، اما من دقیقاً اینگونه کار میکنم.»
کارپنتر به ویژه از تیم KPFF به خاطر الهامبخشی که برای نصب لولهها در آن سوی عرشه به او داده بودند، قدردانی میکند. این الهامبخشی به پل، حسی ارگانیک و برآمده از دل جنگل بخشید. این پروژه از ابتدا تا افتتاح رسمی حدود هفت سال طول کشید، اما فینی از اینکه فرصتی برای مشارکت در آن داشت، بسیار خوشحال بود.
فینی گفت: «خوب است که چیزی برای ارائه به این شهر داشته باشیم و به آن افتخار کنیم، اما همچنین خوب است که با یک چالش مهندسی خوب روبرو شویم.»
طبق اعلام بنیاد پارکهای پورتلند، سالانه حدود ۸۰ هزار عابر پیاده از این پل عابر پیاده استفاده خواهند کرد و دردسر عبور از بخشی از جاده که روزانه حدود ۲۰ هزار وسیله نقلیه از آن عبور میکند، از بین خواهد رفت.
امروزه، این پل، چشمانداز واکر را در راستای اتصال ساکنان و بازدیدکنندگان پورتلند به زیباییهای مناظر طبیعی اطراف، ادامه میدهد.
واکر (به نقل از مرکز جهانی جنگلداری) زمانی گفته بود: «ما باید دسترسی مردم شهرنشین به طبیعت را فراهم کنیم.» هیجان طبیعت از بودن در فضای باز ناشی میشود. نمیتوان آن را به صورت انتزاعی آموخت. با تجربه مستقیم طبیعت، مردم تمایل پیدا میکنند که به عنوان متولیان زمین شناخته شوند.
لینکلن برونر سردبیر مجله لوله و لوله است. این دومین دوره کاری او در TPJ است، جایی که او به مدت دو سال به عنوان سردبیر خدمت کرد و سپس به عنوان اولین مدیر محتوای وب FMA در راهاندازی TheFabricator.com کمک کرد. پس از آن تجربه بسیار ارزشمند، او 17 سال را در بخش غیرانتفاعی به عنوان روزنامهنگار بینالمللی و مدیر ارتباطات گذراند. او نویسندهای است که آثارش منتشر شده و به طور گسترده در مورد جنبههای مختلف صنعت ساخت فلز نوشته است.
مجله لوله و لوله (Tube & Pipe Journal) در سال ۱۹۹۰ اولین مجلهای بود که به خدمترسانی به صنعت لولههای فلزی اختصاص داده شد. امروزه، این مجله تنها نشریه در آمریکای شمالی است که به این صنعت اختصاص داده شده و به معتبرترین منبع اطلاعات برای متخصصان لوله تبدیل شده است.
اکنون با دسترسی کامل به نسخه دیجیتال The FABRICATOR، دسترسی آسان به منابع ارزشمند صنعت.
نسخه دیجیتالی مجله لوله و لوله اکنون به طور کامل در دسترس است و دسترسی آسان به منابع ارزشمند صنعت را فراهم میکند.
از دسترسی کامل به نسخه دیجیتال STAMPING Journal لذت ببرید، که آخرین پیشرفتهای تکنولوژیکی، بهترین شیوهها و اخبار صنعت را برای بازار مهرزنی فلزات ارائه میدهد.
اکنون با دسترسی کامل به نسخه دیجیتال The Fabricator به زبان اسپانیایی، دسترسی آسان به منابع ارزشمند صنعت.
زمان ارسال: ۱۶ ژوئیه ۲۰۲۲
