"Numquam dubita quin parvus grex civium cogitantium et deditorum mundum mutare possit. Immo, solus ibi est."
Cureus munus est exemplar diuturnum editionis medicae mutare, in quo submissio investigationum sumptuosa, complexa, et temporis consumens esse potest.
Plasma/PRP dives thrombocytis, regeneratio textuum, activatio thrombocytorum, therapia proliferativa glucosi, thrombocyti, therapia proliferativa
Cita hunc articulum sic: Harrison TE, Bowler J, Reeves K, et al. (XVII Maii, MMXXII) Effectus glucosii in numerum et volumen thrombocytorum: implicationes pro medicina regenerativa. Cure 14(5): e25081. doi:10.7759/cureus.25081
Plasma dives thrombocytis (PRP) et solutiones glucosi hypertonicae in medicina regenerativa ad injectionem vulgo adhibentur, interdum simul. Effectus glucosi hypertonici in lysis et activationem thrombocytorum antea non relatus est. Effectum concentrationum glucosi elevatarum in numerum thrombocytorum et erythrocytorum, necnon in volumina cellularum in PRP et sanguine toto (WB), probavimus. Celeris partialis reductio numeri thrombocytorum cum omnibus mixturis glucosi cum PRP vel sanguine toto mixtis facta est, quod cum lysis partiali congruit. Post primum minutum, numerus thrombocytorum stabilis mansit, quod celerem accommodationem thrombocytorum residuorum ad hypertonicam extremam (>2000 mOsm) suggerit. Post primum minutum, numerus thrombocytorum stabilis mansit, quod celerem accommodationem thrombocytorum residuorum ad hypertonicam extremam (>2000 mOsm) suggerit. осле первой инуты количество тромбоцитов оставалось стабильным, что указывает на струю аккромостатито оставильным до экстремального (>2000 мОсм) гипертонуса. Post primum minutum, numerus thrombocytorum stabilis mansit, quod celerem accommodationem thrombocytorum residuorum ad hypertonicam extremam (>2000 mOsm) indicat.> 2000 mOsm）高渗状态。2000 mosm）高渗状态。 осле первой инуты количество тромбоцитов оставалось стабильным, что указывает на струю адаптацтово ставтотово стабильным экстремальному (>2000 мОсм) гиперосмолярному состоянию. Post primum minutum, numerus thrombocytorum stabilis mansit, adaptationem rapidam thrombocytorum residuorum ad statum extremum (>2000 mOsm) hyperosmolarem indicans.Concentrationes glucosi 25% et supra significantem augmentum voluminis thrombocytici medii (MPV) effecerunt, stadium praecocem activationis thrombocyticae indicantes. Studia ulteriora necessaria sunt ad determinandum utrum lysis thrombocytica an activatio thrombocytica fiat et utrum iniectio glucosi hypertonica sola an in combinatione cum PRP utilitatem clinicam additam praebere possit.
Decennio 1950, chirurgus Americanus Georgius Hackett invenit se dolorem articularium et dorsi in multis aegrotis perpetuo levare posse iniectione solutionis proliferativae in tendines et ligamenta. Experimenta eius in cuniculis demonstraverunt curationem, quam "therapiam proliferativam" appellavit, tendines augere et roborare effecisse. Studia histologica confirmaverunt novum collagenum per hunc processum produci [1].
Per primas aliquot decennia, multae variae solutiones distributionis temptatae sunt. Ab annis 1990, plerique medici altas concentrationes glucosii methodum tutissimam et efficacissimam esse putabant. Attamen, ratio actionis adhuc incerta manet.
Pauca studia clinica saeculo XX post opera Hacketti peracta sunt. Attamen, annis 2000 renovatus est studium et plura experimenta clinica prospera therapiae proliferativae perfecta sunt ad curationem doloris lumborum [2], osteoarthritis genus [3], et epicondylitidis lateralis [4].
Regeneratio textuum participationem cellularum primordialium requirit. Ergo, altae concentrationes glucosi migrationem, replicationem, et differentiationem cellularum primordialium aliquo modo inducere debent. Hypothesim ponimus thrombocytos ut nuntios agere posse et altas concentrationes glucosi thrombocytos cytocina et factores crescentium liberare posse, ita processus regenerativos promovendos, praesertim migrationem cellularum primordialium ad areas altarum concentrationum glucosi.
Activatio thrombocytorum semper augmentum calcii intracellularis praecedit [5]. Liu et al. anno 2008 demonstraverunt altas glucosii gradus activitatem canalium TRPC6 (transient receptor potential canonical type 6) in membrana plasmatica augere, quod ad influxum ionum calcii in thrombocytos ducit [6]. Aliud studium demonstravit expositionem zonae marginalis microtubuli ionibus calcii relaxationem, expansionem, et deformationem zonae marginalis causare, quae vicissim mutationem formae a disco ad sphaericam efficit, volumen thrombocytorum medium (MPV) efficiens [7].
Hypothesis nostra in hoc studio est expositionem thrombocytorum magnis glucosi concentrationibus zonam marginalem microtubulorum et ambitum intracellulare afficere, ad augmentum MPV ducere.
Omnes participes, postquam singula studii explicata sunt et antequam exempla acceperunt, formulam consensus informati subscripserunt. In hoc studio, sola exempla PRP cum haematocrito maiore quam 2% adhibita sunt, ut numerus erythrocytorum et volumen corpusculare medium cellularum rubrarum sanguinis (MCV) ad comparationem includi possent.
Studium quattuor gradibus peractum est, prima phasis PRP erat, reliquae autem sanguis integer (Tabula 1). Ut antea descriptum est [8], omnes vires centrifugae relativae (RCF, vis g) ex puncto medio (Rmid, in cm) columnae sanguinis in syringe centrifuga calculatae sunt. MPV ut indicem sensibilisationis thrombocyticae et numerum thrombocytorum ut indicem potentialis lysis thrombocyticae uti delegimus, quae ambae facile in analysatoribus haematologicis normalibus metiri possunt.
In prima parte, 47 voluntarii exempla sanguinis donaverunt—unum tubum acidi ethylenediaminetetraacetici (EDTA) et unum exemplum sanguinis integri PRP (anticoagulatum natrio citrato (NaCl, 3%)) (Tabula 1). Oscillatorium statim in tubum pone. Numeratio sanguinis completa (CBC) in exemplis EDTA tripliciter peracta est, et exempla NaCl tripliciter ad analysin CBC analysata sunt, et deinde PRP variis methodis supra descriptis [8] praeparatum est. Omnia exempla PRP centrifugatione ad 900-1000 g praeparata sunt. Singula exempla PRP in mixtore vorticis per 5-10 secunda misce, deinde quinque portiones 0.5 ml in tubos divide.
Ad effectum expositionis thrombocytorum in concentrationes glucosi elevatas aestimandum, aequales quantitates (0.5 ml) glucosii 0%, 5%, 12.5%, 25%, et 50% in aqua cum exemplaribus thrombocytorum mixtae sunt, ut concentrationes mixtionis glucosii 0%, 2.5%, 6.25%, 12.5%, et 25% obtinerentur, et tubi in agitatore tuborum experimentalium per 15 minuta miscerentur. TAC (total acid access-additional acid) cuiusque mixtionis post 15 minuta triplicatum analysatus est. Numerus thrombocytorum (PLT), numerus erythrocytorum, MCV (multiple volume), et MPV (multiple volume) pro singulis tubis mediati sunt, et media numerus thrombocytorum, numerus erythrocytorum, MCV (multiple volume), et MPV (multiple volume) pro omnibus exemplaribus PRP calculata sunt.
Postquam prima pars collectionis datorum perfecta est, significantem augmentum voluminis thrombocytorum in thrombocytis PRP post additionem D50W animadvertimus. Thrombocyti PRP non necessario omnes thrombocytos in sanguine repraesentant, et medium PRP a medio WB differt. Quapropter, statuimus secundam phasim experimenti effectus additionis D50W sanguini integro facere.
Pro secunda vice, magnitudinem exempli triginta delegimus secundum eventus primae seriei, ut in sectione Analyseos descriptum est. In hac serie, viginti voluntarii exempla sanguinis donaverunt (Tabula 1). Sanguis totus (1.8 ml) in syringe 3 ml haustus et anticoagulatus est cum 0.2 ml NaCl 40%. Syringa sanguinis totius per quinque secundas mixta est cum mixtore vorticis et CBC triplicate analysatus est. Post analysin, sanguis anticoagulatus additus est ad 2 ml glucosi 50% in syringe 5 ml (concentratio finalis glucosi erat circiter 25% (D25)) et in tubo agitatorio per 30 minuta positus. Post 30 minuta, D25/CBC in syringis WB triplicate analysati sunt. Numerus thrombocytorum, numerus RBC, MCV, et MPV per syringem mediati sunt, et PLT media, numerus RBC, MCV, et MPV pro quolibet exemplo ante et post additionem glucosi calculatae sunt.
Quia thrombocyti in sanguine toto saepe glucoso hypertonico exponuntur durante curatione glucosi proliferativa propter injectionem minimaliter invasivam, et non usitatum est PRP cum glucoso hypertonico coniungere paulo ante injectionem, decrevimus glucosum hypertonico in combinatione cum WB in Sectione 1, Gradibus Tertio et Quarto, studere. In unoquoque stadio, 20 voluntarii 7-8 ml ACD-A (acidum continentem trisodium citratum (22.0 g/l), acidum citricum (8.0 g/l) et glucosum (24.5 g/l), solutio dextrosi citratis) pro anticoagulantibus sanguinis donaverunt (Tabula 1). Solae mixturae glucosi maiores quam 12.5% ​​adhibitae sunt ad determinandum limen percentage cum incremento MPV coniunctum. In tertio stadio, 1 ml sanguinis in tubo probatorio ponitur. Deinde sanguinem in mixtore vorticis per decem secundas misce, addendo 1 ml glucosi 30%, glucosi 40%, vel glucosi 50% in tubo, ut concentratio finalis glucosi 15%, 20%, et 25% respective obtineatur. Exempla sanguinis glucosi statim post mixturam pro CBC analysata sunt et singulis binis minutis per triginta minuta repetita.
Per mixturam initialem, additio glucosi hypertonici 1:1 et WB vel PRP thrombocytos concentrationibus supra 25% per aliquot secundas exponit. In quarto gradu, ad effectum glucosi hypertonici cum minimis concentrationibus initialibus maximis aestimandum et limitem superiorem effectus glucosi explorandum, parvam tantum sanguinis quantitatem ad D25W vel D50W addidimus. 1 ml D25W vel D50W in tubo pone et 0.2 ml WB adde dum exemplum per 10 secundas vortexamus. In his casibus, sanguis glucoso concentratione circiter 20% supra concentrationem finalem, potius quam 50% supra concentrationem finalem ut in Phase 3, expositum est, quod ad concentrationes glucosi finales 20.8% et 41.6% pervenit. Exempla mixta eodem intervallo temporis ac in gradu 3 analysata sunt.
In primo gradu cuiusque seriei dilutionis glucosii, triginta exempla capta sunt, cum haec magnitudo exempli apta esset pro studio experimentali [9]. In fine cuiusque periodi (primae periodi inclusa), sufficientiam magnitudinis exempli aestimanda est utens formula adhibita ad determinandam magnitudinem exempli necessariam ad aestimandam mediam variabilis continuae eventus in una populatione. Formula n = Z² x SD² /E². In hac aequatione, Z est Z-score, SD est deviatio standard, et E est error desideratus [10]. Alpha nostra est 0.05, quod respondet valori Z 1.96, et errorem 5 (in percentuali) exspectamus. Ergo n = (1.962 x SD²)/52 resolvimus. Resultata demonstraverunt magnitudinem exempli requisitam pro quolibet gradu minorem fuisse quam numerum actu collectum.
Per periodos 1, 3 et 4, pluribus quam una concentratione glucosi adhibita, effectus diversarum concentrationum glucosi analysatus est comparando mutationem fractionalem inter tempus 0 et unumquodque tempus subsequentem (phasis 1 ad 15 minuta, periodus 3 ad 15 minuta), et quattuor ad 15 secunda, deinde singulis binis minutis. Rationes mutationis pro unoquoque periodo comparatae sunt utens probatione Mann-Whitney U, quia data distributionem normalem non secuta sunt, ut per probationem normalitatis Shapiro-Wilk determinatam est. Cum analysis 1-ad-1 plurium gregum (quinque) peracta sit in primo, tertio et quarto gradibus (quinque in summa), correctio Bonferroni peracta est ad valorem alpha desideratum ad ≤0.01 sed non ≤0.05 adaptandum.
Reductio numeri thrombocytorum cum omnibus concentrationibus dextrosi hypertonicae et augmentum MPV in thrombocytis PRP ad concentrationem dextrosi >12.5%: numerus thrombocytorum PRP ab semel ad quinquies concentrationem comparatus cum sanguine integro basali crevit, variante per methodum (non depictus). Reductio numeri thrombocytorum cum omnibus concentrationibus dextrosi hypertonicae et augmentum MPV in thrombocytis PRP ad concentrationem dextrosi >12.5%: numerus thrombocytorum PRP ab semel ad quinquies concentrationem comparatus cum sanguine integro basali crevit, variante per methodum (non depictus). еньшение количества тромбоцитов при всех концентрациях гипертонической декстрозы и увеличение MPV в т тоническозы увелиение MPV в тониеско концентрации декстрозы > 12,5%: количество тромбоцитов PRP увеличилось в 1-5 раз по сравнению кроьнво кроьнво кроьни с исодной еось в 1-5 раз по сравнению кроьнво кроьни кроьнво ависимости от метода (не показано). Numerus thrombocytorum imminutus omnibus concentrationibus dextrosi hypertonicis et MPV auctus in thrombocytis PRP ad concentrationem dextrosi >12.5%: numerus thrombocytorum PRP 1-5 vicibus auctus est comparatus cum sanguine integro basali, secundum methodum (non monstratum). ).> 12.5% ​​的葡萄糖浓度下，所有浓度的高渗葡萄糖降低血小板计数，PRP MPV PRP 1 5 Cum concentratio glucosi >12.5% ​​sit, alta glucosi concentratio numerum sanguinis PRP minuit, volumen sanguinis PRP in sanguine augetur: comparato cum [hypertensione olei et sanitate], numerus sanguinis PRP ab 1 ad 5 vicibus maior quam concentratio augetur (non descripta). ри концентрациях люкозы >12,5% все концентрации гипертонической люкозы снижали количество тромбоцество тромбоцито тромбоцитов тромбоцитах PRP: количество тромбоцитов PRP увеличивалось от 1- до 5-кратных концентраций по сравнению ным нонени ным нонению нымонентраций по сравнению ным нонси ным нонению с нонцентраций по сравнению ным нонсит с онцентраций по сравненит нымравнению ным с иоентраци. ельной крови, в ависимости от метода (non descriptum). Ad concentrationes glucosi >12.5%, omnes concentrationes glucosi hypertensivae numerum thrombocytorum imminuerunt et MPV in thrombocytis PRP auxerunt: numerus thrombocytorum PRP 1 ad 5-pliciter auctus est comparatus cum concentrationibus sanguinis totius basalibus, secundum methodum (ut descriptam).Figura 1 ostendit numerum thrombocytorum fere 75% decrevisse post dilutionem in aqua et 20-30% post 15 minuta dilutionis cum diversis glucosii concentrationibus comparate cum PRP basali et dilutione 1:1 pro volumine accommodata (1-k1 cum correctione voluminis).k-1 reproductione).1 reproductione).
Numerus cellularum in unaquaque dilutione exprimitur ut fractio numeri originalis ante dilutionem.
MPV minimaliter decrevit per productionem PRP, sine ulteriore mutatione concentrationum dilutionis ad 12.5% ​​in aqua vel glucoso (mixtionibus glucosi PRP 25% inclusis) et plus quam 20% auctus est post dilutionem in solutione glucosi 50% (Fig. .2). Contra, erythrocyti nullam mutationem significantem voluminis in ulla dilutione praeter H₂O ostenderunt.
Volumen medium cellularum in unaquaque dilutione exprimitur ut percentage voluminis originalis ante dilutionem.
Similis, sed minus manifesta, reductio numeri thrombocytorum et augmentum refluxus cellularum (CVR) in sanguine cancrino (BC) glucoso 50% exposito (ad formulandum cum glucoso 25%) observatae sunt. Tabula 2 numeros et volumina cellularum in sanguine toto in dextrosa 50% diluto cum datis PRP phase 1 in dextrosa 50% dilutis comparat. Mutationes in numero erythrocytorum (BC) et volumine multiplici erythrocytorum (BC MCV) non erant manifestae nec in foco attentionis nostrae fuerunt.
SD = deviatio standardis, MD = differentia media inter greges, SE = deviatio standardis differentiae mediae, RBC = erythrocyti, PLT = thrombocyti, PRP = plasma thrombocytorum dives, WB = sanguis totus.
Post additionem D50W ad WB, percentatio iacturae thrombocytorum secundum dilutionem accommodatae 7.7% erat (310±73 contra 286±96) comparata cum 17.8% pro dilutione PRP in D50W (664±348 contra 544±277). MPV WB auctum est 16.8% (a 10.1 ± 0.5 ad 11.8 ± 0.6), dum MPV PRP auctum est 26% (9.2 ± 0.8 contra 11.6 ± 0.7). Quamquam differentiae mediae et in reductione numeri thrombocytorum et in incremento MPV significanter maiores erant cum PRP, mutationes in reductione numeri thrombocytorum intra WB fere significativae erant (310 ± 73 ad 286 ± 96 (-7.7%); p = .06) et incrementum MPV significans erat (10.1 ± 0.5 ad 11.8 ± 0.6 (+16.8) p < .001). Quamquam differentiae mediae et in reductione numeri thrombocytorum et in incremento MPV significanter maiores erant cum PRP, mutationes in reductione numeri thrombocytorum intra WB fere significativae erant (310 ± 73 ad 286 ± 96 (-7.7%); p = .06) et incrementum MPV significans erat (10.1 ± 0.5 ad 11.8 ± 0.6 (+16.8) p < .001).Quamquam differentiae mediae et in reductione numeri thrombocytorum et in incremento CVR significanter maiores erant cum PRP, mutationes in declinatione numeri thrombocytorum intra WB fere significativae erant (310 ± 73 ad 286 ± 96 (-7.7%); p = 0.06).увеличение MPV было значительным (от 10,1 ± 0,5 до 11,8 ± 0,6 (+16,8) p < 0,001). Incrementum MPV significans erat (a 10.1 ± 0.5 ad 11.8 ± 0.6 (+16.8) p < 0.001).PRP 在血小板计数减少和MPV WB 310 ± 73 286 ± 96 (-7.7%)；p = .06）和MPV 10.1 ± 0.5 11.8 ± 0.6 (+16.8) p < .001）。PRP 310 ± 73 至 286 ± 96 (-7.7%) p = .06）和MPV 10.1 ± 0.5 11.8 ± 0.6 (+16.8) p < 0.001).Mutatio in reductione numeri thrombocytorum intra WB fere significativa erat (a 310 ± 73 ad 286 ± 96 (-7.7%); p = 0.06), quamquam PRP differentias medias significanter maiores in declinatione numeri thrombocytorum et augmentatione MPV habuit, et augmentum MPV significans erat.(от 10,1 ± 0,5 до 11,8 ± 0,6 (+16,8) р < 0,001). (ab 10.1 ± 0.5 ad 11.8 ± 0.6 (+16.8) p < 0.001).
Concentratio finalis glucosi 20% requirebatur ad mutationem significantem in MPV (volumo maximo), sed mutatio in MPV clarior erat ad concentrationem finalem 25%. Iactura thrombocytorum post initialem declinationem stabilizata est. Initialem acutam diminutionem in CVR (cellulae refluxus thrombocytorum) notavimus, attamen CVR celeriter restituta est ad concentrationem finalem glucosi 25%, quae significanter altior erat quam gradus CVR observati ad concentrationes finales glucosi 20% et 15% (Fig. 3 et ad sinistram Tabulae 3; quadra umbrosa). Valores p ≤ alpha cum correctione Bonferroni 0.01 indicant). Etiam initialis acuta diminutio in numero PLT (pulmonum transversorum) observata est, quae in phase initiali 0-15 s observata est, deinde stabilis mansit (a 15 s ad 30 min; ad sinistram tabulae 4).
Additio variarum glucosi concentrationum ad sanguinem integrum effecit ut initialiter MPV decrementum rapidum esset, deinde recuperatio a concentratione dependentis plus quam 20%. Inscriptio concentrationem glucosi post dilutionem ostendit. D15, D20, et D25 dilutione 1:1 peractae sunt. D21 et D41 dilutione 1:5 peracta sunt.
Tabula 4 mutationem numeri thrombocytorum ostendit cum dilutio in glucoso hypertonico facta est. Relationem dosis-dependentem inter decrementum immediatum numeri PLT in dilutione 1:1 et in dilutione 1:5 observavimus. Dilutiones 1:1 ut singulum gregem cum dilutionibus 1:5 comparantes, grex 1:1 decrementum immediatum numeri thrombocytorum minore quam grex 1:5 habuit, 66±48,000 (23%) contra 99±69,000 (37%)., p = 0.014) in grege 1:5. Post decrementum initiale in primo puncto mensurae, numerus thrombocytorum ut percentage glucosii stabilizatus est (Fig. 4).
Cum sanguis totus glucoso additur proportione 1:1, numerus thrombocytorum circiter 25% reducitur. Attamen, cum sanguis totus proportione 1:5 additus est, reductio multo maior erat – circiter 50%.
Glucosum 41% MPV celerius et dramaticius quam 25% vel 21% auxit. Resultata MPV in Figura 3 monstrantur. In omnibus aliis dilutionibus, nulla initialis diminutio in MPV statim observata est post additionem glucosi 50%. Cum glucoso 25% (concentratione glucosi 20.8% in dilutione finali) adhibito, mutatio in MPV comparabilis erat mutationi in glucoso 20% in dilutione 1:1 (Fig. 3). Quamquam mutationes in MPV initialiter maiores erant in concentratione mixta 41% quam in 25%, differentia in MPV inter 41% et 25% post 16 minuta non iam significativa erat (Tabula 3, dextra). Interest etiam quod glucosum 25% MPV efficacius quam 20.8% auxit.
Hoc studium in vitro hypothesin nostram partim confirmavit. Demonstravit potentialem lysis partialem thrombocytorum per mixturam dextrosi, celerem accommodationem thrombocytorum ad hypertonicam extremam, et augmentum significantem in MPV in responsione ad concentrationes > 25% dextrosi hypertonicae. Demonstravit potentialem lysis partialem thrombocytorum per mixturam dextrosi, celerem accommodationem thrombocytorum ad hypertonicam extremam, et augmentum significantem in MPV in responsione ad concentrationes > 25% dextrosi hypertonicae. н показал потенциальный астичный лизис тромбоцитов примесью декстрозы, быструю аккомодацстию тромбоцноитов ооцитов ооцитов ипертонуса и значительное повышение MPV в ответ на ипертоническую концентрацию декстрозы> 25%. Demonstravit potentialem lysis partialem thrombocytorum cum dextrosa, celerem accommodationem thrombocytorum ad hypertonicam extremam, et augmentum significantem in MPV in responsione ad gradus dextrosi hypertonicos >25%.> 25% MPV> 25% mpv 显着。。。。。 н показывает потенциальный астичный лизис тромбоцитов смесями с люкозой, быструю адаптааи тромбоцоцутоь ипертонусу и значительное увеличение MPV в ответ на концентрацию гипертонической глюкозы> 25%. Demonstrat potentialem lysis partialem thrombocytorum per mixturas glucosi, adaptationem thrombocytorum celerem ad hypertonicam extremam, et augmentum significans in MPV in responsione ad glucosum hypertonicum >25%.Incrementum initiale maximum erat ad expositionem glucosi 41.6%, sed incrementum MPV ad expositionem glucosi 25% appropinquavit circiter viginti minutis post expositionem.
Concentratio thrombocytorum a glucoso afficitur. Animadvertimus quantitatem PLT decrevisse in omnibus dilutionibus glucosi. Subita diminutio numeri thrombocytorum in dilutionibus H2O (0%) seriei PRP fortasse cum lysis osmotica coniungitur. Aliter, hoc artefactum a aggregatione thrombocytorum causatum esse potest, sed hoc discrepat cum absentia mutationis MPV in hac dilutione. Haec inventio significat nonnullas thrombocytos valde sensibiles esse ad hypoosmolaritatem.
In omnibus dilutionibus glucosi 1:1, quantitas PLT 20-30% decrevit, etiam per D5W (hypotonicum ad 252 mOsm), quod effectum specificum non-osmoticum glucosi indicare potest, cum et PLT et MPV immutatae manserint ad triplicem concentrationem glucosi a D5W ad D25W auctam. Re vera, concentrationes PLT leviter augeri solebant cum crescente osmolaritate.
Diminutio PLT inter dilutiones 1:1 et 1:5 significat effectum dissolutionis pendere ab initiali et finali concentratione glucosi. Si solum ab initiali concentratione penderet, tum quis exspectaret differentiam in reductione PLT inter concentrationes 1:1. Sed non exspectamus. Si effectus lysis solum ab finali concentratione glucosi pendet, tum non magnam differentiam inter dilutionem 20% 1:1 et dilutionem 20.8% 1:5 exspectamus. Et tamen id fecimus.
Si propter lysis thrombocytorum amissio fit, lysatus partialis formatur, post quod cytokinae et factores crescentis in ambitum extracellulare liberantur. Plura studia demonstraverunt lysatum thrombocytorum fere tam efficax esse quam PRP quam solutionem proliferationis [11]. Ipsum PRP solutionem efficax ad curationem proliferationis demonstratum est [12-14].
Thrombocyti inactivi in ​​forma disci, pluribus structuris internis roborati, circulant. Dum activantur, formam magis sphaericam vel amoebae assumunt, quod augmentum voluminis efficit. Incrementum voluminis augmentum superficiei requirit, quod ex extrusione systematis tubularis aperti (SCO) et additione granulorum exocyticorum membranae oritur. Restat determinandum utrum augmentum MPV a glucoso hypertonico inductum unum an utrumque horum mechanismorum implicat, sed si hoc posterius est, augmentum MPV degranulationem indicaret.
Hoc studium demonstravit expositionem altis glucosi concentrationibus in PRP vel thrombocytis sanguinis totius augmentum MPV intra 15 minuta effecisse cum concentratione glucosi 25% et 41.6% respective.
Incrementum MPV thrombocytorum fortasse ex dilatatione circumstantium complexuum microtubulorum in responsione ad influxum calcii oritur. Liu et al. Glucosum demonstratum est influxum calcii per canalem thrombocytorum TRPC6 mediari [6]. Nostra hypothesis est glucosum relaxationem complexuum microtubulorum inducere, quod ad augmentum MPV et sensibilisationem et/vel activationem thrombocytorum ducit. Attamen, iudicando ex nostris eventibus, haec tantum pars historiae est. In nostris probationibus, nulla concentratio infra D25W augmentum MPV effecit. Cum expositionem ad concentrationes glucosi inter 12.5% ​​et 25% non probaverimus, nostra eventa phasis 1 suggerunt limen quendam in hoc ambitu concentrationum glucosi exstare posse quod ad augmentum MPV ducit. Ulteriores probationes in stadiis 3 et 4 demonstraverunt glucosum 20-25% limen huius esse videri, sed cur incertum manet.
Etiam decrementum ~9% in MPV post centrifugationem observavimus. Non liquet utrum haec decrementum in MPV debeatur maioribus et densioribus thrombocytis in strato RBC centrifugae inclusis. Haec observatio medicis magni momenti esse potest, quia implicare potest thrombocytos PRP esse subgregem minorem et minus densam thrombocytorum WB.
In studio priori, demonstravimus praeparationem PRP per modos manuales pretio minore sumptuosam esse [8]. Si glucosum thrombocytos textuum vel PRP sensibilizat, eos activationi obnoxios reddens, vel si PRP cum proprietatibus lysati partialibus producitur, hoc regenerationem augere et necessitatem therapiae reducere potest. Ergo, combinatio PRP et glucosi valde concentrati sumptibus efficacior esse potest quam PRP vel glucosum solum.
Studium nostrum complures defectus habet. Primo, PRP ex variis methodis obtentum utimur. Hoc ad eventus conflictantes ducere potest. Secundo, analysin biochemicam ullius ex nostris exemplaribus perficere non potuimus ut accuratius determinaremus utrum activatio thrombocytorum evenisset. P-selectinum, factorem thrombocytorum 4, aggregata thrombocytorum monocytica, vel alia indicia activationis thrombocytorum metiri velimus ut gradum vel praesentiam degranulationis granulorum alpha melius intellegamus, sed hoc extra fines huius studii est. Tertio, per microscopiam electronicam vel alias methodos confirmare non potuimus augmentum MPV in thrombocytis glucoso expositis debitum esse effectui in implicamenta microtubulorum.
Mixturae WB vel PRP cum glucoso 25% MPV auxerunt, initium activationis thrombocytorum significantes, quamquam hoc studium progressionem aggregationis vel degranulationis non demonstravit. Mixtura glucosi hypertonica iacturam thrombocytorum effecit, fortasse effectum lyticum repraesentans. Activatio partialis vel lysis thrombocytorum regenerationem textuum post iniectionem thrombocytorum causare potest. Non liquet quas consequentias clinicas hae mutationes ducere possint. Studia ulteriores mensuras accuratiores activationis vel lysis demonstraverunt et diversos effectus clinicos mixturarum glucosi hypertonicarum cum WB vel PRP aestimaverunt.
Therapia proliferativa glucosi est therapia regenerativa simplex et vilis quae celeriter se expandit et investigationes clinicas sustinet. Hoc studium mechanismum physiologicum suggerit qui, si confirmatus erit, nobis partem mechanismi regenerativi therapiae proliferativae intellegere adiuvare posset.
Informatica Biomedica et Salutis apud Universitatem Missouriensem, Scholam Medicinae Kansas City, Kansas City, Civitates Foederatae Americae
Subiecta Humana: Omnes participes in hoc studio consensum dederunt vel non dederunt. Societas Internationalis Medicinae Cellularis approbationem ICMS-2017-003 edidit. Protocollum sequens ad usum ulteriorem a Consilio Revisionis Institutionalis Societatis Internationalis Medicinae Cellularis adprobatum est: Titulus: Computatio quantitatis medicamenti plasmatis divitis thrombocytis secundum numerum thrombocytorum CBC initialem. Subiecta Animalia: Omnes auctores confirmaverunt nulla animalia vel texta in hoc studio implicata esse. Conflictus Interesse: Secundum Formam Uniformem Declarationis ICMJE, omnes auctores sequentia declarant: Informationes de solutione/servitio: Omnes auctores declarant se nullam pecuniam ab ulla organizatione pro opere submisso accepisse. Relationes Pecuniariae: Omnes auctores declarant se nullas alias relationes vel actiones cum ulla organizatione habere quae in opere submisso interesse possit. Aliae Relationes: Omnes auctores declarant nullas alias relationes vel actiones esse quae opus submisso afficere possint.
Harrison TE, Bowler J, Reeves K et al. (XVII Maii, MMXXII) Effectus glucosii in numerum et volumen thrombocytorum: implicationes pro medicina regenerativa. Cure 14(5): e25081. doi:10.7759/cureus.25081
© Ius auctoris MMXXII Harrison et al. Hic est articulus apertus et sub condicionibus Licentiae Attributionis Creative Commons CC-BY 4.0 distributus. Usus, distributio, et reproductio sine limite quovis medio permittitur, dummodo auctor et fons originalis nominentur.