Dziękujemy za odwiedzenie Nature.com. Wersja przeglądarki, której używasz, ma ograniczoną obsługę CSS. Aby uzyskać najlepsze wrażenia, zalecamy korzystanie ze zaktualizowanej przeglądarki (lub wyłączenie trybu zgodności w programie Internet Explorer). W międzyczasie, aby zapewnić ciągłą obsługę, będziemy renderować witrynę bez stylów i JavaScript.
TiO2 to materiał półprzewodnikowy stosowany do konwersji fotoelektrycznej. Aby poprawić wykorzystanie światła, nanocząstki niklu i siarczku srebra zsyntetyzowano na powierzchni nanodrutów TiO2 za pomocą prostej metody zanurzania i fotoredukcji. Przeprowadzono szereg badań nad katodowym działaniem ochronnym nanokompozytów Ag/NiS/TiO2 na stali nierdzewnej 304, a także uzupełniono morfologię, skład i charakterystykę absorpcji światła materiałów. Wyniki pokazują, że przygotowane nanokompozyty Ag/NiS/TiO2 mogą zapewnić najlepszą ochronę katodową dla stali nierdzewnej 304, gdy liczba cykli impregnacji-wytrącania siarczkiem niklu wynosi 6, a stężenie fotoredukcji azotanu srebra wynosi 0,1 M.
Zastosowanie półprzewodników typu n do ochrony fotokatody za pomocą światła słonecznego stało się gorącym tematem w ostatnich latach. Pobudzone przez światło słoneczne elektrony z pasma walencyjnego (VB) materiału półprzewodnikowego zostaną wzbudzone do pasma przewodnictwa (CB), aby wygenerować fotogenerowane elektrony. Jeśli potencjał pasma przewodnictwa półprzewodnika lub nanokompozytu jest bardziej ujemny niż potencjał samotrawiący związanego metalu, te fotogenerowane elektrony zostaną przeniesione na powierzchnię związanego metalu. Akumulacja elektronów doprowadzi do katodowej polaryzacji metalu i zapewni ochronę katodową związanego metalu1,2,3,4,5,6,7. Materiał półprzewodnikowy jest teoretycznie uważany za nieofiarniczą fotoanodę, ponieważ reakcja anodowa nie degraduje samego materiału półprzewodnikowego, ale utlenianie wody przez fotogenerowane otwory lub zaadsorbowane zanieczyszczenia organiczne lub obecność kolektorów do wychwytywania fotogenerowanych otworów. Co najważniejsze, materiał półprzewodnikowy musi mieć potencjał CB, który jest bardziej ujemny niż potencjał korozji chronionego metalu. Tylko wtedy fotogenerowane elektrony mogą przejść z pasma przewodnictwa półprzewodnika do chronionego metalu. Badania odporności na korozję fotochemiczną skupiały się na nieorganicznych materiałach półprzewodnikowych typu n z szerokimi przerwami energetycznymi (3,0–3,2 EV)1,2,3,4,5,6,7, które reagują jedynie na światło ultrafioletowe (< 400 nm), co ogranicza dostępność światła. Badania odporności na korozję fotochemiczną skupiały się na nieorganicznych materiałach półprzewodnikowych typu n z szerokimi przerwami energetycznymi (3,0–3,2 EV)1,2,3,4,5,6,7, które reagują jedynie na światło ultrafioletowe (< 400 nm), co ogranicza dostępność światła. Исследования стойкости к фотохимической коррозии были сосредоточены на неорганических полупроводниковых материалах n-типа с широкой запрещенной зоной (3,0–3,2 EV)1,2,3,4,5,6,7, которые реагируют только на ультрафиолетовое излучение (< 400 нм), уменьшение доступности света. Badania nad odpornością na korozję fotochemiczną skupiały się na nieorganicznych materiałach półprzewodnikowych typu n z szeroką przerwą energetyczną (3,0–3,2 EV)1,2,3,4,5,6,7, które reagują jedynie na promieniowanie ultrafioletowe (< 400 nm), przy ograniczonej dostępności światła.光化学耐腐蚀性研究主要集中在具有宽带隙(3,0–3,2EV)1,2,3,4,5,6,7 的无机n型半导体材料上,这些材料仅对紫外光(< 400 nm) 有响应，减少光的可用性。光 化学 耐腐 蚀性 研究 主要 在 具有 宽带隙 宽带隙 宽带隙 (3,0–3,2ev) 1,2,3,4,5,6,6,7 的 无机n 型 材料 上 ， 这些 材料 仅 对 (<400 nm) 有 有 有 有 有 有 有 有 有 有 有 有 有 有 有有 有 有响应,减少光的可用性。 Исследования стойкости к фотохимической коррозии в основном были сосредоточены на неорганических materiał полупроводниковых n-типа с широкой запрещенной зоной (3,0–3,2EV)1,2,3,4,5,6,7, которые чувствительны только к УФ-излучению (<400 нм). Badania nad odpornością na korozję fotochemiczną skupiały się głównie na szerokopasmowych (3,0–3,2EV)1,2,3,4,5,6,7 nieorganicznych materiałach półprzewodnikowych typu n, które są wrażliwe jedynie na promieniowanie UV. (<400 nm).W rezultacie dostępność światła spada.
W dziedzinie ochrony przed korozją morską kluczową rolę odgrywa technologia fotoelektrochemicznej ochrony katodowej. TiO2 jest materiałem półprzewodnikowym o doskonałej absorpcji światła UV i właściwościach fotokatalitycznych. Jednak ze względu na niskie tempo wykorzystania światła, fotogenerowane dziury elektronowe łatwo się rekombinują i nie mogą być ekranowane w warunkach ciemności. Potrzebne są dalsze badania, aby znaleźć rozsądne i wykonalne rozwiązanie. Zgłoszono, że wiele metod modyfikacji powierzchni można zastosować w celu poprawy światłoczułości TiO2, takich jak domieszkowanie Fe, N i mieszanie z Ni3S2, Bi2Se3, CdTe itp. Dlatego kompozyt TiO2 z materiałami o wysokiej wydajności konwersji fotoelektrycznej jest szeroko stosowany w dziedzinie fotogenerowanej ochrony katodowej. .
Siarczek niklu jest materiałem półprzewodnikowym o wąskiej przerwie energetycznej wynoszącej zaledwie 1,24 eV8,9. Im węższa przerwa energetyczna, tym silniejsze wykorzystanie światła. Po zmieszaniu siarczku niklu z powierzchnią dwutlenku tytanu można zwiększyć stopień wykorzystania światła. W połączeniu z dwutlenkiem tytanu może on skutecznie poprawić wydajność separacji fotogenerowanych elektronów i dziur. Siarczek niklu jest szeroko stosowany w elektrokatalitycznej produkcji wodoru, bateriach i rozkładzie zanieczyszczeń8,9,10. Jednak jego zastosowanie w ochronie fotokatody nie zostało jeszcze zgłoszone. W tym badaniu wybrano półprzewodnikowy materiał o wąskiej przerwie energetycznej, aby rozwiązać problem niskiej wydajności wykorzystania światła TiO2. Nanocząstki siarczku niklu i srebra zostały związane na powierzchni nanodrutów TiO2 odpowiednio metodą zanurzeniową i fotoredukcji. Nanokompozyt Ag/NiS/TiO2 poprawia efektywność wykorzystania światła i rozszerza zakres absorpcji światła z obszaru ultrafioletowego do widzialnego. Tymczasem osadzanie nanocząsteczek srebra zapewnia nanokompozytowi Ag/NiS/TiO2 doskonałą stabilność optyczną i stabilną ochronę katodową.
Najpierw folia tytanowa o grubości 0,1 mm i czystości 99,9% została przycięta do rozmiaru 30 mm × 10 mm na potrzeby eksperymentów. Następnie każdą powierzchnię folii tytanowej wypolerowano 100 razy papierem ściernym o gradacji 2500, a następnie umyto kolejno acetonem, etanolem absolutnym i wodą destylowaną. Umieścić płytkę tytanową w mieszaninie o temperaturze 85 °C (wodorotlenek sodu: węglan sodu: woda = 5:2:100) na 90 min, wyjąć i spłukać wodą destylowaną. Powierzchnię wytrawiono roztworem HF (HF:H2O = 1:5) przez 1 min, a następnie umyto naprzemiennie acetonem, etanolem i wodą destylowaną, a na koniec wysuszono do użycia. Nanodruty z dwutlenku tytanu zostały szybko wykonane na powierzchni folii tytanowej za pomocą jednoetapowego procesu anodowania. Do anodowania stosuje się tradycyjny system dwuelektrodowy, elektrodą roboczą jest blacha tytanowa, a elektrodą przeciwną jest elektroda platynowa. Umieść płytkę tytanową w 400 ml 2 M roztworu NaOH za pomocą zacisków elektrodowych. Prąd zasilania prądem stałym jest stabilny na poziomie około 1,3 A. Temperaturę roztworu utrzymywano na poziomie 80°C przez 180 minut podczas reakcji systemowej. Blachę tytanową wyjęto, umyto acetonem i etanolem, umyto wodą destylowaną i wysuszono naturalnie. Następnie próbki umieszczono w piecu muflowym w temperaturze 450°C (szybkość nagrzewania 5°C/min), utrzymywano w stałej temperaturze przez 120 min i umieszczono w tacy suszącej.
Kompozyt siarczku niklu i dwutlenku tytanu uzyskano prostą i łatwą metodą osadzania zanurzeniowego. Najpierw azotan niklu (0,03 M) rozpuszczono w etanolu i mieszano przez 20 minut przy użyciu mieszadła magnetycznego, aby uzyskać roztwór azotanu niklu w etanolu. Następnie przygotowano siarczek sodu (0,03 M) z mieszanym roztworem metanolu (metanol:woda = 1:1). Następnie tabletki dwutlenku tytanu umieszczono w roztworze przygotowanym powyżej, wyjęto po 4 minutach i szybko przemyto mieszanym roztworem metanolu i wody (metanol:woda = 1:1) przez 1 minutę. Po wyschnięciu powierzchni tabletki umieszczono w piecu muflowym, ogrzewano w próżni w temperaturze 380°C przez 20 minut, schłodzono do temperatury pokojowej i wysuszono. Liczba cykli 2, 4, 6 i 8.
Nanocząstki Ag modyfikowały nanozwiązki Ag/NiS/TiO2 przez fotoredukcję12,13. Powstały nanozwiązek Ag/NiS/TiO2 umieszczono w roztworze azotanu srebra niezbędnym do przeprowadzenia eksperymentu. Następnie próbki napromieniowano światłem ultrafioletowym przez 30 min, ich powierzchnie oczyszczono wodą dejonizowaną, a nanozwiązki Ag/NiS/TiO2 uzyskano przez naturalne suszenie. Opisany powyżej proces eksperymentalny pokazano na rysunku 1.
Nanozwiązki Ag/NiS/TiO2 zostały scharakteryzowane głównie za pomocą skaningowej mikroskopii elektronowej z emisją polową (FESEM), spektroskopii dyspersji energii (EDS), spektroskopii fotoelektronów rentgenowskich (XPS) i rozproszonego odbicia w zakresie ultrafioletowym i widzialnym (UV-Vis). FESEM wykonano przy użyciu mikroskopu Nova NanoSEM 450 (FEI Corporation, USA). Napięcie przyspieszające 1 kV, rozmiar plamki 2,0. Urządzenie wykorzystuje sondę CBS do odbioru wtórnych i rozproszonych elektronów w celu analizy topograficznej. EMF przeprowadzono przy użyciu systemu Oxford X-Max N50 EMF (Oxford Instruments Technology Co., Ltd.) z napięciem przyspieszającym 15 kV i rozmiarem plamki 3,0. Analiza jakościowa i ilościowa przy użyciu charakterystycznych promieni rentgenowskich. Spektroskopię fotoelektronów rentgenowskich wykonano na spektrometrze Escalab 250Xi (Thermo Fisher Scientific Corporation, USA) pracującym w trybie stałej energii z mocą wzbudzenia 150 W i monochromatycznym promieniowaniem Al Kα (1486,6 eV) jako źródłem wzbudzenia. Pełny zakres skanowania 0–1600 eV, całkowita energia 50 eV, szerokość kroku 1,0 eV i zanieczyszczony węgiel (~284,8 eV) zostały użyte jako odniesienia korekcji ładunku energii wiązania. Energia przejścia dla wąskiego skanowania wynosiła 20 eV ze krokiem 0,05 eV. Spektroskopię odbicia rozproszonego w obszarze UV-widzialnym wykonano na spektrometrze Cary 5000 (Varian, USA) ze standardową płytką siarczanu baru w zakresie skanowania 10–80°.
W tej pracy skład (procent wagowy) stali nierdzewnej 304 wynosi 0,08 C, 1,86 Mn, 0,72 Si, 0,035 P, 0,029 s, 18,25 Cr, 8,5 Ni, a reszta to Fe. 10 mm x 10 mm x 10 mm stal nierdzewna 304, zalana żywicą epoksydową z odsłoniętą powierzchnią 1 cm2. Jej powierzchnia została przeszlifowana papierem ściernym z węglika krzemu o gradacji 2400 i umyta etanolem. Następnie stal nierdzewna została poddana działaniu ultradźwięków w dejonizowanej wodzie przez 5 minut, a następnie przechowywana w piecu.
W eksperymencie OCP stal nierdzewna 304 i fotoanoda Ag/NiS/TiO2 zostały umieszczone odpowiednio w komorze korozyjnej i komorze fotoanody (rys. 2). Komora korozyjna została wypełniona 3,5% roztworem NaCl, a do komory fotoanody wlano 0,25 M Na2SO3 jako pułapkę otworową. Dwa elektrolity oddzielono od mieszaniny za pomocą membrany naftolowej. OCP mierzono na stanowisku elektrochemicznym (P4000+, USA). Elektrodą odniesienia była nasycona elektroda kalomelowa (SCE). Źródło światła (lampa ksenonowa, PLS-SXE300C, Poisson Technologies Co., Ltd.) i płytka odcinająca 420 zostały umieszczone na wylocie źródła światła, umożliwiając przechodzenie światła widzialnego przez szkło kwarcowe do fotoanody. Elektroda ze stali nierdzewnej 304 jest połączona z fotoanodą za pomocą przewodu miedzianego. Przed eksperymentem elektroda ze stali nierdzewnej 304 była moczona w 3,5% roztworze NaCl przez 2 godziny, aby zapewnić stan ustalony. Na początku eksperymentu, gdy światło jest włączane i wyłączane, wzbudzone elektrony fotoanody docierają do powierzchni stali nierdzewnej 304 przez drut.
W eksperymentach dotyczących gęstości fotoprądu, fotoanody 304SS i Ag/NiS/TiO2 umieszczono odpowiednio w ogniwach korozyjnych i ogniwach fotoanodowych (rys. 3). Gęstość fotoprądu mierzono w tym samym układzie co OCP. Aby uzyskać rzeczywistą gęstość fotoprądu między stalą nierdzewną 304 a fotoanodą, zastosowano potencjostat jako amperomierz o zerowej rezystancji, aby połączyć stal nierdzewną 304 i fotoanodę w warunkach niespolaryzowanych. Aby to zrobić, elektrody odniesienia i przeciwelektrody w układzie eksperymentalnym zostały zwarte, tak aby stanowisko elektrochemiczne działało jako amperomierz o zerowej rezystancji, który mógł mierzyć rzeczywistą gęstość prądu. Elektroda ze stali nierdzewnej 304 jest podłączona do uziemienia stanowiska elektrochemicznego, a fotoanoda jest podłączona do zacisku elektrody roboczej. Na początku eksperymentu, gdy światło jest włączane i wyłączane, wzbudzone elektrony fotoanody przez drut docierają do powierzchni stali nierdzewnej 304. W tym momencie można zaobserwować zmianę gęstości fotoprądu na powierzchni stali nierdzewnej 304.
Aby zbadać wydajność ochrony katodowej nanokompozytów na stali nierdzewnej 304, przetestowano zmiany potencjału fotojonizacji stali nierdzewnej 304 i nanokompozytów, a także zmiany gęstości prądu fotojonizacji pomiędzy nanokompozytami i stalami nierdzewnymi 304.
Na rys. 4 przedstawiono zmiany potencjału obwodu otwartego stali nierdzewnej 304 i nanokompozytów pod wpływem promieniowania światłem widzialnym i w warunkach ciemności. Na rys. 4a przedstawiono wpływ czasu osadzania NiS przez zanurzenie na potencjał obwodu otwartego, a na rys. 4b przedstawiono wpływ stężenia azotanu srebra na potencjał obwodu otwartego podczas fotoredukcji. Na rys. 4a przedstawiono, że potencjał obwodu otwartego nanokompozytu NiS/TiO2 związanego ze stalą nierdzewną 304 jest znacznie zmniejszony w momencie włączenia lampy w porównaniu z kompozytem siarczku niklu. Ponadto potencjał obwodu otwartego jest bardziej ujemny niż w przypadku czystych nanodrutów TiO2, co wskazuje, że kompozyt siarczku niklu generuje więcej elektronów i poprawia efekt ochrony fotokatody przed TiO2. Jednak pod koniec ekspozycji potencjał bez obciążenia szybko wzrasta do potencjału bez obciążenia stali nierdzewnej, co wskazuje, że siarczek niklu nie ma efektu magazynowania energii. Wpływ liczby cykli osadzania zanurzeniowego na potencjał obwodu otwartego można zaobserwować na rys. 4a. Przy czasie osadzania 6 potencjał ekstremalny nanokompozytu osiąga -550 mV w stosunku do nasyconej elektrody kalomelowej, a potencjał nanokompozytu osadzonego o współczynnik 6 jest znacznie niższy niż potencjał nanokompozytu w innych warunkach. Zatem nanokompozyty NiS/TiO2 uzyskane po 6 cyklach osadzania zapewniły najlepszą ochronę katodową dla stali nierdzewnej 304.
Zmiany OCP elektrod ze stali nierdzewnej 304 z nanozwiązkami NiS/TiO2 (a) i nanozwiązkami Ag/NiS/TiO2 (b) z oświetleniem i bez oświetlenia (λ > 400 nm).
Jak pokazano na rys. 4b, potencjał obwodu otwartego stali nierdzewnej 304 i nanokompozytów Ag/NiS/TiO2 został znacząco zredukowany po wystawieniu na działanie światła. Po osadzeniu na powierzchni nanocząstek srebra potencjał obwodu otwartego został znacząco zredukowany w porównaniu z czystymi nanodrutami TiO2. Potencjał nanokompozytu NiS/TiO2 jest bardziej ujemny, co wskazuje, że katodowy efekt ochronny TiO2 znacznie się poprawia po osadzeniu nanocząstek Ag. Potencjał obwodu otwartego gwałtownie wzrósł pod koniec ekspozycji i w porównaniu z nasyconą elektrodą kalomelową, potencjał obwodu otwartego mógł osiągnąć -580 mV, co było niższe niż w przypadku stali nierdzewnej 304 (-180 mV). Wynik ten wskazuje, że nanokompozyt ma niezwykły efekt magazynowania energii po osadzeniu na jego powierzchni cząstek srebra. Na rys. 4b pokazano również wpływ stężenia azotanu srebra na potencjał obwodu otwartego. Przy stężeniu azotanu srebra 0,1 M potencjał graniczny w stosunku do nasyconej elektrody kalomelowej osiąga -925 mV. Po 4 cyklach aplikacji potencjał pozostał na poziomie po pierwszym zastosowaniu, co wskazuje na doskonałą stabilność nanokompozytu. Tak więc przy stężeniu azotanu srebra 0,1 M uzyskany nanokompozyt Ag/NiS/TiO2 ma najlepszy efekt ochrony katodowej na stali nierdzewnej 304.
Osadzanie NiS na powierzchni nanodrutów TiO2 stopniowo poprawia się wraz ze wzrostem czasu osadzania NiS. Gdy światło widzialne uderza w powierzchnię nanodrutu, więcej aktywnych miejsc siarczku niklu jest pobudzanych do generowania elektronów, a potencjał fotojonizacji maleje bardziej. Jednak gdy nanocząstki siarczku niklu są nadmiernie osadzane na powierzchni, zamiast tego pobudzany siarczek niklu jest redukowany, co nie przyczynia się do absorpcji światła. Po osadzeniu cząstek srebra na powierzchni, ze względu na efekt rezonansu plazmonów powierzchniowych cząstek srebra, wygenerowane elektrony zostaną szybko przeniesione na powierzchnię stali nierdzewnej 304, co skutkuje doskonałym efektem ochrony katodowej. Gdy na powierzchni osadza się zbyt wiele cząstek srebra, cząstki srebra stają się punktem rekombinacji dla fotoelektronów i dziur, co nie przyczynia się do generowania fotoelektronów. Podsumowując, nanozwiązki Ag/NiS/TiO2 mogą zapewnić najlepszą ochronę katodową dla stali nierdzewnej 304 po 6-krotnym osadzeniu siarczku niklu pod 0,1 M azotanu srebra.
Wartość gęstości fotoprądu przedstawia siłę rozdzielającą fotogenerowanych elektronów i dziur, a im większa gęstość fotoprądu, tym większa siła rozdzielająca fotogenerowanych elektronów i dziur. Istnieje wiele badań pokazujących, że NiS jest szeroko stosowany w syntezie materiałów fotokatalitycznych w celu poprawy właściwości fotoelektrycznych materiałów i rozdzielania dziur15,16,17,18,19,20. Chen i in. badali grafen bez metali szlachetnych i kompozyty g-C3N4 współmodyfikowane NiS15. Maksymalna intensywność fotoprądu modyfikowanego g-C3N4/0,25%RGO/3%NiS wynosi 0,018 μA/cm2. Chen i in. badali CdSe-NiS o gęstości fotoprądu wynoszącej około 10 µA/cm2.16. Liu i in. zsyntetyzowali kompozyt CdS@NiS o gęstości fotoprądu wynoszącej 15 µA/cm218. Jednakże nie zgłoszono jeszcze zastosowania NiS do ochrony fotokatody. W naszym badaniu gęstość fotoprądu TiO2 została znacząco zwiększona przez modyfikację NiS. Na rys. 5 przedstawiono zmiany gęstości fotoprądu stali nierdzewnej 304 i nanokompozytów w warunkach światła widzialnego i bez oświetlenia. Jak pokazano na rys. 5a, gęstość fotoprądu nanokompozytu NiS/TiO2 gwałtownie wzrasta w momencie włączenia światła, a gęstość fotoprądu jest dodatnia, co wskazuje na przepływ elektronów z nanokompozytu na powierzchnię przez stanowisko elektrochemiczne. stal nierdzewna 304. Po przygotowaniu kompozytów siarczku niklu gęstość fotoprądu jest większa niż w przypadku czystych nanodrutów TiO2. Gęstość fotoprądu NiS osiąga 220 μA/cm2, co jest 6,8 razy więcej niż w przypadku nanodrutów TiO2 (32 μA/cm2), gdy NiS jest zanurzony i osadzony 6 razy. Jak pokazano na rys. 5b, gęstość fotoprądu między nanozwiązkiem Ag/NiS/TiO2 a stalą nierdzewną 304 była znacznie wyższa niż między czystym TiO2 a nanozwiązkiem NiS/TiO2 po włączeniu pod lampą ksenonową. Na rys. 5b pokazano również wpływ stężenia AgNO na gęstość fotoprądu podczas fotoredukcji. Przy stężeniu azotanu srebra 0,1 M gęstość fotoprądu osiąga 410 μA/cm2, co jest 12,8 razy więcej niż w przypadku nanodrutów TiO2 (32 μA/cm2) i 1,8 razy więcej niż w przypadku nanozwiązków NiS/TiO2. Na interfejsie nanozwiązku Ag/NiS/TiO2 powstaje pole elektryczne heterozłącza, które ułatwia oddzielanie fotogenerowanych elektronów od dziur.
Zmiany gęstości fotoprądu elektrody ze stali nierdzewnej 304 z (a) nanokompozytem NiS/TiO2 i (b) nanokompozytem Ag/NiS/TiO2 z oświetleniem i bez oświetlenia (λ > 400 nm).
Tak więc po 6 cyklach osadzania zanurzeniowego siarczku niklu w 0,1 M skoncentrowanym azotanie srebra, gęstość fotoprądu między nanozwiązkami Ag/NiS/TiO2 a stalą nierdzewną 304 osiąga 410 μA/cm2, co jest wartością wyższą niż gęstość nasyconych elektrod kalomelowych osiąga -925 mV. W tych warunkach stal nierdzewna 304 w połączeniu z Ag/NiS/TiO2 może zapewnić najlepszą ochronę katodową.
Na rys. 6 przedstawiono obrazy mikroskopu elektronowego powierzchni czystych nanodrutów dwutlenku tytanu, kompozytowych nanocząstek siarczku niklu i nanocząstek srebra w optymalnych warunkach. Na rys. 6a, d przedstawiono czyste nanodruty TiO2 uzyskane przez anodowanie jednoetapowe. Dystrybucja powierzchniowa nanodrutów dwutlenku tytanu jest jednorodna, struktury nanodrutów są blisko siebie, a dystrybucja wielkości porów jest jednorodna. Rysunki 6b i e to mikrofotografie elektronowe dwutlenku tytanu po 6-krotnej impregnacji i osadzeniu kompozytów siarczku niklu. Na podstawie obrazu mikroskopu elektronowego powiększonego 200 000 razy na rys. 6e można zauważyć, że kompozytowe nanocząstki siarczku niklu są stosunkowo jednorodne i mają duży rozmiar cząstek wynoszący około 100–120 nm średnicy. Niektóre nanocząstki można zaobserwować w położeniu przestrzennym nanodrutów, a nanodruty dwutlenku tytanu są wyraźnie widoczne. Na rys. 6c,f przedstawiono obrazy mikroskopu elektronowego nanozwiązków NiS/TiO2 przy stężeniu AgNO wynoszącym 0,1 M. W porównaniu do rys. 6b i rys. 6e, rys. 6c i rys. 6f pokazują, że nanocząstki Ag są osadzane na powierzchni materiału kompozytowego, przy czym nanocząstki Ag są równomiernie rozmieszczone o średnicy około 10 nm. Na rys. 7 przedstawiono przekrój poprzeczny nanofilmów Ag/NiS/TiO2 poddanych 6 cyklom osadzania zanurzeniowego NiS przy stężeniu AgNO3 wynoszącym 0,1 M. Na podstawie obrazów o dużym powiększeniu zmierzona grubość filmu wynosiła 240-270 nm. Tak więc nanocząstki niklu i siarczku srebra są montowane na powierzchni nanodrutów TiO2.
Czysty TiO2 (a, d), nanozwiązki NiS/TiO2 z 6 cyklami osadzania zanurzeniowego NiS (b, e) i Ag/NiS/NiS z 6 cyklami osadzania zanurzeniowego NiS przy 0,1 M AgNO3. Obrazy SEM nanozwiązków TiO2 (c, e).
Przekrój poprzeczny nanofilmów Ag/NiS/TiO2 poddanych 6 cyklom osadzania zanurzeniowego NiS przy stężeniu AgNO3 0,1 M.
Na rys. 8 przedstawiono rozkład powierzchniowy pierwiastków na powierzchni nanozwiązków Ag/NiS/TiO2 uzyskanych z 6 cykli osadzania zanurzeniowego siarczku niklu przy stężeniu azotanu srebra 0,1 M. Rozkład powierzchniowy pierwiastków pokazuje, że Ti, O, Ni, S i Ag zostały wykryte za pomocą spektroskopii energetycznej. Pod względem zawartości Ti i O są najczęstszymi pierwiastkami w rozkładzie, podczas gdy Ni i S są w przybliżeniu takie same, ale ich zawartość jest znacznie niższa niż Ag. Można również udowodnić, że ilość powierzchniowych kompozytowych nanocząstek srebra jest większa niż siarczku niklu. Jednorodny rozkład pierwiastków na powierzchni wskazuje, że nikiel i siarczek srebra są równomiernie związane na powierzchni nanodrutów TiO2. Dodatkowo przeprowadzono analizę spektroskopii fotoelektronów rentgenowskich w celu analizy specyficznego składu i stanu wiązania substancji.
Rozkład pierwiastków (Ti, O, Ni, S i Ag) w nanozwiązkach Ag/NiS/TiO2 przy stężeniu AgNO3 0,1 M dla 6 cykli osadzania zanurzeniowego NiS.
Na rys. 9 przedstawiono widma XPS nanozwiązków Ag/NiS/TiO2 uzyskanych przy użyciu 6 cykli osadzania siarczku niklu przez zanurzenie w 0,1 M AgNO3, gdzie rys. 9a przedstawia pełne widmo, a reszta widm to widma o wysokiej rozdzielczości pierwiastków. Jak widać z pełnego widma na rys. 9a, w nanozwiązku znaleziono piki absorpcyjne Ti, O, Ni, S i Ag, co dowodzi istnienia tych pięciu pierwiastków. Wyniki testu były zgodne z EDS. Nadmiarowy pik na rys. 9a to pik węglowy użyty do skorygowania energii wiązania próbki. Na rys. 9b przedstawiono widmo energetyczne o wysokiej rozdzielczości Ti. Piki absorpcyjne orbitali 2p znajdują się przy 459,32 i 465 eV, co odpowiada absorpcji orbitali Ti 2p3/2 i Ti 2p1/2. Dwa piki absorpcyjne dowodzą, że tytan ma wartościowość Ti4+, co odpowiada Ti w TiO2.
Widma XPS pomiarów Ag/NiS/TiO2 (a) i widma XPS o wysokiej rozdzielczości dla Ti2p(b), O1s(c), Ni2p(d), S2p(e) i Ag 3d(f).
Na rys. 9d pokazano widmo energii Ni o wysokiej rozdzielczości z czterema pikami absorpcji dla orbitalu Ni 2p. Piki absorpcji przy 856 i 873,5 eV odpowiadają orbitalom Ni 2p3/2 i Ni 2p1/2 8.10, gdzie piki absorpcji należą do NiS. Piki absorpcji przy 881 i 863 eV dotyczą azotanu niklu i są spowodowane przez odczynnik azotanu niklu podczas przygotowywania próbki. Na rys. 9e pokazano widmo S o wysokiej rozdzielczości. Piki absorpcji orbitali S 2p znajdują się przy 161,5 i 168,1 eV, co odpowiada orbitalom S 2p3/2 i S 2p1/2 21, 22, 23, 24. Te dwa piki należą do związków siarczku niklu. Szczyty absorpcji przy 169,2 i 163,4 eV dotyczą odczynnika siarczku sodu. Na rys. 9f pokazano widmo Ag o wysokiej rozdzielczości, w którym szczyty absorpcji orbitalnej 3d srebra znajdują się odpowiednio przy 368,2 i 374,5 eV, a dwa szczyty absorpcji odpowiadają orbitom absorpcji Ag 3d5/2 i Ag 3d3/212, 13. Szczyty w tych dwóch miejscach dowodzą, że nanocząstki srebra występują w stanie pierwiastkowego srebra. Tak więc nanokompozyty składają się głównie z Ag, NiS i TiO2, co ustalono za pomocą spektroskopii fotoelektronów rentgenowskich, która udowodniła, że ​​nanocząstki niklu i siarczku srebra zostały pomyślnie połączone na powierzchni nanodrutów TiO2.
Na rys. 10 przedstawiono widma odbicia rozproszonego UV-VIS świeżo przygotowanych nanodrutów TiO2, nanokompozytów NiS/TiO2 i nanokompozytów Ag/NiS/TiO2. Z rysunku wynika, że ​​próg absorpcji nanodrutów TiO2 wynosi około 390 nm, a pochłonięte światło jest skoncentrowane głównie w obszarze ultrafioletowym. Z rysunku wynika, że ​​po połączeniu nanocząstek niklu i siarczku srebra na powierzchni nanodrutów dwutlenku tytanu 21, 22, pochłonięte światło rozprzestrzenia się w obszarze światła widzialnego. Jednocześnie nanokompozyt ma zwiększoną absorpcję UV, co jest związane z wąską przerwą pasmową siarczku niklu. Im węższa przerwa pasmowa, tym niższa bariera energetyczna dla przejść elektronicznych i wyższy stopień wykorzystania światła. Po połączeniu powierzchni NiS/TiO2 z nanocząstkami srebra, intensywność absorpcji i długość fali światła nie wzrosły znacząco, głównie z powodu efektu rezonansu plazmonowego na powierzchni nanocząstek srebra. Długość fali absorpcji nanodrutów TiO2 nie poprawia się znacząco w porównaniu z wąską przerwą pasmową kompozytowych nanocząstek NiS. Podsumowując, po połączeniu siarczku niklu i nanocząstek srebra na powierzchni nanodrutów dwutlenku tytanu, jego właściwości absorpcji światła ulegają znacznej poprawie, a zakres absorpcji światła rozszerza się od ultrafioletu do światła widzialnego, co poprawia wskaźnik wykorzystania nanodrutów dwutlenku tytanu. światło, które poprawia zdolność materiału do generowania fotoelektronów.
Widma odbicia rozproszonego UV/Vis świeżych nanodrutów TiO2, nanokompozytów NiS/TiO2 i nanokompozytów Ag/NiS/TiO2.
Na rys. 11 przedstawiono mechanizm odporności na korozję fotochemiczną nanokompozytów Ag/NiS/TiO2 pod wpływem promieniowania światła widzialnego. Na podstawie rozkładu potencjału nanocząstek srebra, siarczku niklu i pasma przewodnictwa dwutlenku tytanu zaproponowano możliwą mapę mechanizmu odporności na korozję. Ponieważ potencjał pasma przewodnictwa nanosrebra jest ujemny w porównaniu do siarczku niklu, a potencjał pasma przewodnictwa siarczku niklu jest ujemny w porównaniu do dwutlenku tytanu, kierunek przepływu elektronów jest mniej więcej taki jak Ag→NiS→TiO2→stal nierdzewna 304. Gdy światło jest naświetlane na powierzchnię nanokompozytu, ze względu na efekt powierzchniowego rezonansu plazmonowego nanosrebra, nanosrebro może szybko generować fotogenerowane dziury i elektrony, a fotogenerowane elektrony szybko przemieszczają się z położenia pasma walencyjnego do położenia pasma przewodnictwa ze względu na wzbudzenie. Dwutlenek tytanu i siarczek niklu. Ponieważ przewodnictwo nanocząstek srebra jest bardziej ujemne niż siarczku niklu, elektrony w TS nanocząstek srebra są szybko przekształcane w TS siarczku niklu. Potencjał przewodnictwa siarczku niklu jest bardziej ujemny niż dwutlenku tytanu, więc elektrony siarczku niklu i przewodnictwo srebra szybko gromadzą się w CB dwutlenku tytanu. Wytworzone fotogenerowane elektrony docierają do powierzchni stali nierdzewnej 304 przez matrycę tytanową, a wzbogacone elektrony uczestniczą w procesie katodowej redukcji tlenu stali nierdzewnej 304. Proces ten redukuje reakcję katodową i jednocześnie tłumi reakcję rozpuszczania anodowego stali nierdzewnej 304, realizując w ten sposób ochronę katodową stali nierdzewnej 304. Ze względu na tworzenie się pola elektrycznego heterozłącza w nanokompozycie Ag/NiS/TiO2, potencjał przewodzący nanokompozytu zostaje przesunięty w bardziej ujemną pozycję, co skuteczniej poprawia efekt ochrony katodowej stali nierdzewnej 304.
Schematyczny diagram procesu fotoelektrochemicznej ochrony antykorozyjnej nanozwiązków Ag/NiS/TiO2 w świetle widzialnym.
W tej pracy nanocząstki niklu i siarczku srebra zostały zsyntetyzowane na powierzchni nanodrutów TiO2 za pomocą prostej metody zanurzeniowej i fotoredukcyjnej. Przeprowadzono szereg badań nad ochroną katodową nanokompozytów Ag/NiS/TiO2 na stali nierdzewnej 304. Na podstawie charakterystyki morfologicznej, analizy składu i analizy charakterystyk absorpcji światła wyciągnięto następujące główne wnioski:
Przy liczbie cykli impregnacji-osadzania siarczku niklu wynoszącej 6 i stężeniu azotanu srebra do fotoredukcji wynoszącym 0,1 mol/l, powstałe nanozwiązki Ag/NiS/TiO2 miały lepszy efekt ochrony katodowej na stali nierdzewnej 304. W porównaniu z nasyconą elektrodą kalomelową, potencjał ochrony osiąga -925 mV, a prąd ochrony osiąga 410 μA/cm2.
Na interfejsie nanozwiązku Ag/NiS/TiO2 powstaje pole elektryczne heterozłącza, które poprawia siłę rozdzielania fotogenerowanych elektronów i dziur. Jednocześnie zwiększa się wydajność wykorzystania światła, a zakres absorpcji światła rozszerza się z obszaru ultrafioletowego do widzialnego. Nanozwiązek nadal zachowa swój pierwotny stan z dobrą stabilnością po 4 cyklach.
Eksperymentalnie przygotowane nanokompozyty Ag/NiS/TiO2 mają jednolitą i gęstą powierzchnię. Nanocząstki siarczku niklu i srebra są równomiernie złożone na powierzchni nanodrutów TiO2. Kompozytowe nanocząstki ferrytu kobaltowego i srebra charakteryzują się wysoką czystością.
Li, MC, Luo, SZ, Wu, PF i Shen, JN Efekt fotokatodowej ochrony powłok TiO2 dla stali węglowej w 3% roztworach NaCl. Li, MC, Luo, SZ, Wu, PF i Shen, JN Efekt fotokatodowej ochrony powłok TiO2 dla stali węglowej w 3% roztworach NaCl. Li, MC, Luo, SZ, Wu, PF i Shen, JN Zdjęcie stockowe TiO2 w 3% roztworze NaCl. Li, MC, Luo, SZ, Wu, PF i Shen, JN Efekt ochrony fotokatody za pomocą warstw TiO2 dla stali węglowej w 3% roztworach NaCl. Li, MC, Luo, SZ, Wu, PF i Shen, JN TiO2 薄膜在3% NaCl 溶液中对碳钢的光阴极保护效果. Li, MC, Luo, SZ, Wu, PF i Shen, JN TiO2 薄膜在3% NaCl 溶液中对碳钢的光阴极保护效果. Li, MC, Luo, SZ, Wu, PF i Shen, JN Fotowoltaika na bazie stali nierdzewnej, TiO2 z 3% roztworem NaCl. Li, MC, Luo, SZ, Wu, PF i Shen, JN Ochrona fotokatody stali węglowej cienkimi warstwami TiO2 w 3% roztworze NaCl.Elektrochemia. Acta 50, 3401–3406 (2005).
Li, J., Lin, CJ, Lai, YK i Du, RG Fotogenerowana ochrona katodowa przypominającej kwiat, nanostrukturyzowanej, domieszkowanej azotem warstwy TiO2 na stali nierdzewnej. Li, J., Lin, CJ, Lai, YK i Du, RG Fotogenerowana ochrona katodowa przypominającej kwiat, nanostrukturyzowanej, domieszkowanej azotem warstwy TiO2 na stali nierdzewnej.Lee, J., Lin, SJ, Lai, YK i Du, RG Fotogenerowana ochrona katodowa nanostrukturyzowanej, domieszkowanej azotem warstwy TiO2 w formie kwiatu na stali nierdzewnej. Li, J., Lin, CJ, Lai, YK i Du, RG 花状纳米结构N 掺杂TiO2 薄膜在不锈钢上的光生阴极保护. Li, J., Lin, CJ, Lai, YK i Du, RG.Lee, J., Lin, SJ, Lai, YK i Du, RG Fotogenerowana ochrona katodowa cienkich warstw nanostrukturalnych w kształcie kwiatów TiO2 domieszkowanych azotem na stali nierdzewnej.surfing Płaszcz. technologia 205, 557–564 (2010).
Zhou, MJ, Zeng, ZO i Zhong, L. Właściwości ochrony katodowej generowanej światłem powłoki TiO2/WO3 o wielkości nano. Zhou, MJ, Zeng, ZO i Zhong, L. Właściwości ochrony katodowej generowanej światłem powłoki TiO2/WO3 o wielkości nano.Zhou, MJ, Zeng, ZO i Zhong, L. Fotogenerowane katodowe właściwości ochronne powłoki nanoskalowej TiO2/WO3. Zhou, MJ, Zeng, ZO i Zhong, L. 纳米TiO2/WO3 涂层的光生阴极保护性能. Zhou, MJ, Zeng, ZO i Zhong, L. 纳米TiO2/WO3 涂层的光生阴极保护性能.Zhou MJ, Zeng ZO i Zhong L. Fotogenerowane katodowe właściwości ochronne powłok nano-TiO2/WO3.koros. nauka. 51, 1386–1397 (2009).
Park, H., Kim, KY i Choi, W. Fotoelektrochemiczne podejście do zapobiegania korozji metali przy użyciu półprzewodnikowej fotoanody. Park, H., Kim, KY i Choi, W. Fotoelektrochemiczne podejście do zapobiegania korozji metali przy użyciu półprzewodnikowej fotoanody.Park, H., Kim, K.Yu. i Choi, V. Fotoelektrochemiczne podejście do zapobiegania korozji metali z wykorzystaniem półprzewodnikowej fotoanody. Park, H., Kim, KY & Choi, W. 使用半导体光阳极防止金属腐蚀的光电化学方法. Park, H., Kim, KY i Choi, W.Park H., Kim K.Yu. i Choi V. Fotoelektrochemiczne metody zapobiegania korozji metali z wykorzystaniem półprzewodnikowych fotoanod.J. Fizyka. Chemia. R. 106, 4775–4781 (2002).
Shen, GX, Chen, YC, Lin, L., Lin, CJ i Scantlebury, D. Badania hydrofobowej powłoki nano-TiO2 i jej właściwości w zakresie ochrony metali przed korozją. Shen, GX, Chen, YC, Lin, L., Lin, CJ i Scantlebury, D. Badania hydrofobowej powłoki nano-TiO2 i jej właściwości w zakresie ochrony metali przed korozją. Shen, GX, Chen, YC, Lin, L., Lin, CJ & Scantlebury, D. Исследование гидрофобного покрытия z нано-TiO2 i его свойств для защиты metallov от коррозии. Shen, GX, Chen, YC, Lin, L., Lin, CJ i Scantlebury, D. Badanie hydrofobowej powłoki nano-TiO2 i jej właściwości w ochronie metali przed korozją. Shen, GX, Chen, YC, Lin, L., Lin, CJ i Scantlebury, D. 疏水纳米二氧化钛涂层及其金属腐蚀防护性能的研究. Shen, GX, Chen, YC, Lin, L., Lin, CJ i Scantlebury, D. Badanie powłoki nano-tlenku tytanu 疵水 i jej właściwości chroniących metal przed korozją. Shen, GX, Chen, YC, Lin, L., Lin, CJ i Scantlebury, D. Гидрофобные покрытия из нано-TiO2 i свойства защиты металлов от korrozja. Shen, GX, Chen, YC, Lin, L., Lin, CJ i Scantlebury, D. Powłoki hydrofobowe nano-TiO2 i ich właściwości chroniące metale przed korozją.Elektrochemia. Acta 50, 5083–5089 (2005).
Yun, H., Li, J., Chen, HB i Lin, CJ Badanie powłok nano-TiO2 modyfikowanych N, S i Cl w celu ochrony antykorozyjnej stali nierdzewnej. Yun, H., Li, J., Chen, HB i Lin, CJ Badanie powłok nano-TiO2 modyfikowanych N, S i Cl w celu ochrony antykorozyjnej stali nierdzewnej.Yun, H., Li, J., Chen, HB i Lin, SJ Badanie powłok nano-TiO2 modyfikowanych azotem, siarką i chlorem w celu ochrony antykorozyjnej stali nierdzewnej. Yun, H., Li, J., Chen, HB i Lin, CJ N. S. 和Cl 改性纳米二氧化钛涂层用于不锈钢腐蚀防护的研究. Yun, H., Li, J., Chen, HB i Lin, CJ N, S i Cl Yun, H., Li, J., Chen, HB i Lin, CJ Покрытия N, S и Cl, модифицированные нано-TiO2, для защиты от коррозии нержавеющей stal. Yun, H., Li, J., Chen, HB i Lin, CJ Powłoki N, S i Cl modyfikowane nano-TiO2 do ochrony antykorozyjnej stali nierdzewnej.Elektrochemia. Tom 52, 6679–6685 (2007).
Zhu, YF, Du, RG, Chen, W., Qi, HQ i Lin, CJ Właściwości ochrony fotokatodowej trójwymiarowych folii z sieci nanodrutów tytanianowych przygotowanych za pomocą połączonej metody sol–żel i hydrotermalnej. Zhu, YF, Du, RG, Chen, W., Qi, HQ i Lin, CJ Właściwości ochrony fotokatodowej trójwymiarowych folii z sieci nanodrutów tytanianowych przygotowanych za pomocą połączonej metody sol–żel i hydrotermalnej. Zhu, YF, Du, RG, Chen, W., Qi, HQ i Lin, CJ Фотокатодные защитные свойства трехмерных сетчатых пленок титанатных nanoпроволок, приготовленных комбинированным золь-гель и гидротермическим методом. Zhu, YF, Du, RG, Chen, W., Qi, HQ i Lin, CJ Fotokatodowe właściwości ochronne trójwymiarowych warstw siatkowych nanodrutów tytanianowych przygotowanych metodą sol-żel i hydrotermalną. Zhu, YF, Du, RG, Chen, W., Qi, HQ i Lin, CJ溶胶-凝胶和水热法制备三维钛酸盐纳米线网络薄膜的光阴极保护性能. Zhu, YF, Du, RG, Chen, W., Qi, HQ i Lin, CJ. Właściwości ochronne 消铺-铲和水热法发气小水小水化用线线电视电器电影电影电影电影电影. Zhu, YF, Du, RG, Chen, W., Qi, HQ i Lin, CJ Фотокатодные свойства трехмерных тонких пленок из сетки нанопроволок титаната, приготовленных золь-гель и гидротермическими методами. Zhu, YF, Du, RG, Chen, W., Qi, HQ i Lin, CJ Właściwości ochrony fotokatodowej cienkich warstw trójwymiarowej sieci nanodrutów tytanianowych przygotowanych metodą sol-żel i hydrotermalną.Elektrochemia. Communication 12, 1626–1629 (2010).
Lee, JH, Kim, SI, Park, SM i Kang, M. Heterozłączowy układ fotokatalityczny pn z TiO2 uczulony NiS do wydajnej fotoredukcji dwutlenku węgla do metanu. Lee, JH, Kim, SI, Park, SM i Kang, M. Heterozłączowy układ fotokatalityczny pn z TiO2 uczulanym NiS do wydajnej fotoredukcji dwutlenku węgla do metanu.Lee, JH, Kim, SI, Park, SM i Kang, M. Fotokatalityczny układ pn-heterozłączowy na bazie NiS, TiO2, do wydajnej fotoredukcji dwutlenku węgla do metanu. Lee, JH, Kim, SI, Park, SM & Kang, M. 一种pn 异质结NiS 敏化TiO2光催化系统,用于将二氧化碳高效光还原为甲烷。 Lee, JH, Kim, SI, Park, SM i Kang, M.Lee, JH, Kim, SI, Park, SM i Kang, M. Fotokatalityczny układ pn-heterozłączowy na bazie NiS, TiO2, do wydajnej fotoredukcji dwutlenku węgla do metanu.Ceramika. Interpretacja. 43, 1768–1774 (2017).
Wang, QZ i in. CuS i NiS działają jako kokatalizatory, zwiększające fotokatalityczną emisję wodoru na TiO2. Interpretacja. J.Hydro. Energy 39, 13421–13428 (2014).
Liu, Y. i Tang, C. Poprawa fotokatalitycznego wydzielania H2 w nanowarstwach TiO2 poprzez ładowanie powierzchni nanocząstek NiS. Liu, Y. i Tang, C. Poprawa fotokatalitycznego wydzielania H2 w nanowarstwach TiO2 poprzez ładowanie powierzchni nanocząstek NiS.Liu, Y. i Tang, K. Poprawa uwalniania fotokatalitycznego H2 w nanopłytkach TiO2 poprzez powierzchniowe obciążenie nanocząstkami NiS. Liu, Y. & Tang, C. 通过表面负载NiS 纳米颗粒增强TiO2 纳米片薄膜上的光催化产氢. Liu, Y. i Tang, C.Liu, Y. i Tang, K. Ulepszona fotokatalityczna produkcja wodoru na cienkich warstwach nanopłytek TiO2 poprzez osadzanie nanocząstek NiS na powierzchni.las. J. Fizyka. Chemiczny. A 90, 1042–1048 (2016).
Huang, XW i Liu, ZJ Porównawcze badanie struktury i właściwości nanodrutów na bazie Ti–O przygotowanych metodą anodowania i utleniania chemicznego. Huang, XW i Liu, ZJ Porównawcze badanie struktury i właściwości nanodrutów na bazie Ti–O przygotowanych metodą anodowania i utleniania chemicznego. Huang, XW & Liu, ZJ Сравнительное исследование структуры i свойств пленок нанопроводов на основе Ti-O, полученных методами анодирования и химического окисления. Huang, XW i Liu, ZJ Badanie porównawcze struktury i właściwości warstw nanodrutów Ti-O otrzymanych metodą anodowania i utleniania chemicznego. Huang, XW & Liu, ZJ 阳极氧化法和化学氧化法制备的Ti-O 基纳米线薄膜结构和性能的比较研究. Huang, XW & Liu, ZJ 阳极utlenianie, utlenianie chemiczne, przygotowanie, Ti-O基基基小线struktura cienkowarstwowa, właściwości, badania porównawcze. Huang, XW & Liu, ZJ Сравнительное исследование структуры и свойств тонких пленок из нанопроволоки на основе Ti-O, полученных анодированием и shimiческим окислением. Huang, XW i Liu, ZJ Studium porównawcze struktury i właściwości cienkich warstw nanodrutów Ti-O przygotowanych metodą anodowania i utleniania chemicznego.J. Alma mater. nauka technologia 30, 878–883 (2014).
Li, H., Wang, XT, Liu, Y. i Hou, BR Ag i SnO2 współuczulone fotoanody TiO2 do ochrony stali 304SS w świetle widzialnym. Li, H., Wang, XT, Liu, Y. i Hou, BR Ag i SnO2 współuczulone fotoanody TiO2 do ochrony stali 304SS w świetle widzialnym. Li, H., Wang, XT, Liu, Y. & Hou, BR Ag i SnO2 są zdjęciami TiO2 dla 304SS w kamerze wideo. Li, H., Wang, XT, Liu, Y. i Hou, BR Ag i SnO2 współuczuliły fotoanody TiO2 w celu ochrony stali 304SS w świetle widzialnym. Li, H., Wang, XT, Liu, Y. & Hou, BR Ag 和SnO2 共敏化TiO2 光阳极,用于在可见光下保护304SS. Li, H., Wang, XT, Liu, Y. i Hou, BR Ag Li, H., Wang, XT, Liu, Y. & Hou, BR Zdjęcie TiO2, совместно сенсибилизированный Ag i SnO2, dla защиты 304SS w видимом свете. Li, H., Wang, XT, Liu, Y. i Hou, BR Fotoanoda TiO2 współczuła z Ag i SnO2 w celu ochrony stali 304SS przed światłem widzialnym.koros. nauka. 82, 145–153 (2014).
Wen, ZH, Wang, N., Wang, J. i Hou, BR Ag i CoFe2O4 współuczulali nanodrut TiO2 w celu ochrony fotokatodowej stali 304 SS w świetle widzialnym. Wen, ZH, Wang, N., Wang, J. i Hou, BR Ag i CoFe2O4 współuczulali nanodrut TiO2 w celu ochrony fotokatodowej stali 304 SS w świetle widzialnym.Wen, ZH, Wang, N., Wang, J. i Howe, BR Ag i CoFe2O4 współuczulone nanodrutem TiO2 w celu ochrony fotokatody 304 SS w świetle widzialnym. Wen, ZH, Wang, N., Wang, J. & Hou, BR Ag 和CoFe2O4 共敏化TiO2 纳米线,用于在可见光下对304 SS 进行光阴极保护. Wen, ZH, Wang, N., Wang, J. & Hou, BR AgWen, ZH, Wang, N., Wang, J. i Howe, BR Ag i CoFe2O4 współuczulały nanodruty TiO2 w celu ochrony fotokatody 304 SS w świetle widzialnym.Interpretacja. J. Elektrochemia. nauka. 13, 752–761 (2018).
Bu, YY i Ao, JP Przegląd cienkich warstw półprzewodnikowych do fotoelektrochemicznej ochrony katodowej metali. Bu, YY i Ao, JP Przegląd fotoelektrochemicznej ochrony katodowej cienkich warstw półprzewodnikowych dla metali. Bu, YY & Ao, JP Opublikowane zdjęcia metalowiec. Bu, YY i Ao, JP Przegląd fotoelektrochemicznej ochrony katodowej cienkich warstw półprzewodnikowych metali. Bu, YY & Ao, JP 金属光电化学阴极保护半导体薄膜综述。 Metalizacja Bu, YY i Ao, JP. Bu, YY & Ao, JP Обзор металлической fotomontaż пленок. Bu, YY i Ao, JP Przegląd metalicznej fotoelektrochemicznej ochrony katodowej cienkich warstw półprzewodnikowych.Zielone środowisko energetyczne. 2, 331–362 (2017).