Gratias tibi ago quod Nature.com invisisti. Versio navigatri quam uteris limitatam sustentationem CSS habet. Pro optima experientia, commendamus ut navigatro recentiore utaris (vel Modum Compatibilitatis in Internet Explorer deactivare). Interea, ut sustentationem continuam praestemus, situm sine stylis et JavaScript reddemus.
Volatiles et materia organica divites, asteroides generis C fortasse una ex praecipuis fontibus aquae in Terra sunt. In praesenti, chondritae carbonii ferentes optimam notionem compositionis chemicae praebent, sed informationes de meteoritis distortae sunt: ​​tantum genera durabilissima supervivent ingressum in atmosphaeram et deinde interactionem cum ambitu Telluris. Hic eventus studii volumetrici et microanalytici accurati particulae primariae Ryugu a nave spatiali Hayabusa-2 ad Terram perlatae exhibemus. Particulae Ryugu compositionem propinquam cum chondritis CI (generis Iwuna) chemice non fractionatis sed aqua alteratis ostendunt, quae late ut index compositionis totius systematis solaris adhibentur. Hoc specimen complexam relationem spatialem inter organica aliphatica divites et silicata stratificata ostendit et temperaturam maximam circa 30°C durante erosione aquae indicat. Abundantiam deuterii et diazonii invenimus, quae cum origine extrasolari congruit. Particulae Ryugu sunt materia aliena incontaminatissima et inseparabilis umquam investigata et optime compositioni totius systematis solaris congruunt.
A Iunio 2018 ad Novembrem 2019, navis spatialis Hayabusa2, ab Agentia Explorationis Aerospatialis Iaponica (JAXA), amplam explorationem remotam asteroidis Ryugu perfecit. Data ex Spectrometro Proximo Infrarubro (NIRS3) apud Hayabusa-2 suggerunt Ryugu ex materia simili chondritis carbonaceis thermaliter et/vel ictu metamorphicis compositam esse. Proxima congruentia est chondritas CY (typus Yamato) 2. Albedo humilis Ryugu explicari potest praesentia magni numeri partium carbonio divitum, necnon magnitudine particularum, porositate, et effectibus meteorologicis spatialibus. Navis spatialis Hayabusa-2 duos appulsus et collectionem exemplorum in Ryuga fecit. Durante primo appulsu die 21 Februarii 2019, materia superficialis obtenta est, quae in compartimento A capsulae reditus reposita est, et durante secundo appulsu die 11 Iulii 2019, materia prope craterem artificialem a parvo impactore portatili formatom collecta est. Haec exempla in Curia C servantur. Initialis particularum in Stadio 1, peracta characterizatione non destructiva, in cameris specialibus, incontaminatis et puro nitrogenio plenis, in aedificiis a JAXA administratis, indicavit particulas Ryugu chondritis CI4 maxime simillimas esse et "varios variationis gradus"3 exhibere. Classificatio Ryugu, similis chondritis CY vel CI, quae videtur contradictoria esse, solum per characterizationem isotopicam, elementalem et mineralogicam particularum Ryugu accuratam resolvi potest. Resultata hic exhibita solidam basin praebent ad determinandum quae ex his duabus explanationibus praeliminaribus pro compositione generali asteroidis Ryugu sit probabilior.
Octo globuli Ryugu (fere 60mg in summa), quattuor ex Camera A et quattuor ex Camera C, ad Phase II assignati sunt ad turmam Kochi administrandam. Finis principalis studii est naturam, originem, et historiam evolutionariam asteroidis Ryugu elucidare, et similitudines ac differentias cum aliis speciminibus extraterrestribus notis, ut chondritas, particulae pulveris interplanetariae (IDPs), et cometas revertentes, documentare. Exempla a missione Stardust NASAe collecta.
Analysis mineralogica accurata quinque granorum Ryugu (A0029, A0037, C0009, C0014 et C0068) ostendit ea plerumque ex phyllosilicatis subtilibus et crassis granis composita esse (~64–88 vol.%; Fig. 1a, b, Fig. Supplementaria 1). et tabula addita 1). Phyllosilicata crassa ut aggregata pinnata (usque ad decem micron magnitudine) in matricibus subtilibus granis, phyllosilicatis divitibus (minus quam paucis micron magnitudine) occurrunt. Particulae silicati stratificati sunt symbiontes serpentino-saponitis (Fig. 1c). Tabula (Si + Al)-Mg-Fe etiam ostendit matricem silicati stratificati in massa compositionem intermediam inter serpentinum et saponitem habere (Fig. 2a, b). Matrix phyllosilicata continet mineralia carbonatica (~2–21 vol.%), mineralia sulfidica (~2.4–5.5 vol.%), et magnetitem (~3.6–6.8 vol.%). Una ex particulis in hoc studio examinatis (C0009) parvam quantitatem (~0.5 vol.%) silicatorum anhydricorum (olivini et pyroxeni) continebat, quae fortasse adiuvare possunt ad identificandam materiam originalem quae lapidem crudum Ryugu constituerat. Hic silicatus anhydricus rarus est in globulis Ryugu et tantum positive identificatus est in globulo C0009. Carbonata in matrice praesentes sunt ut fragmenta (minus quam pauca centum micron), plerumque dolomita, cum parvis quantitatibus carbonatis calcii et brinellae. Magnetites occurrit ut particulae isolatae, framboida, lamellae, vel aggregata sphaerica. Sulfida praecipue repraesentantur a pyrrhotite in forma prismatum/laminarum hexagonalium irregularium vel asserum. Matrix continet magnam quantitatem pentlanditi submicronici vel in compositione cum pyrrhotite. Phases carbonio divites (magnitudine <10 µm) ubique in matrice phyllosilicato divite inveniuntur. Phases carbonio divites (magnitudine <10 µm) ubique in matrice phyllosilicato divite inveniuntur. огатые углеродом фазы (размером <10 км) встречаются повсеместно в огатой иллосиликатами матрице. Phases carbonio divites (magnitudine <10 µm) ubique in matrice phyllosilicato divite inveniuntur.<10 µm）普遍存在于富含层状硅酸盐的基质中。<10 µm）普遍存在于富含层状硅酸盐的基质中。 огатые углеродом фазы (размером <10 км) преобладают в огатой иллосиликатами матрице. Phases carbonio divites (magnitudine <10 µm) in matrice phyllosilicato divite praevalent.Alia mineralia auxiliaria in Tabula Suppletoria 1 monstrantur. Index mineralium ex imagine diffractionis radiorum X mixturae C0087 et A0029 et A0037 determinatus valde congruit cum eo quod in chondrita CI (Orgueil) determinatum est, sed magnopere differt a chondritis CY et CM (typi Mighei) (Figura 1 cum datis ampliatis et Figura Suppletoria 2). Summa elementorum granorum Ryugu (A0098, C0068) etiam congruit cum chondrita 6 CI (data ampliata, Figura 2 et Tabula Suppletoria 2). Contra, chondritae CM elementis moderate et valde volatilibus, praesertim Mn et Zn, et altioribus elementis refractariis7, depletae sunt. Concentrationes aliquorum elementorum magnopere variant, quod fortasse heterogeneitatem inherentem exempli propter parvam magnitudinem particularum singularum et praejudicium exemplificationis inde ortum reflectat. Omnes proprietates petrologicae, mineralogicae et elementales indicant grana Ryugu chondritis CI8,9,10 valde similia esse. Exceptio notabilis est absentia ferrihydriti et sulfatis in granis Ryugu, quod suggerit haec mineralia in chondritis CI per degradationem terrestrem formata esse.
a, Imago composita radiographica sectionis C0068 Mg Kα (rubra), Ca Kα (viridis), Fe Kα (caerulea), et S Kα (flava) siccae politae. Fractio constat ex silicatis stratificatis (rubris: ~88% vol%), carbonatis (dolomita; viridi diluto: ~1.6% vol%), magnetite (caerulea: ~5.3% vol%) et sulfidis (flavis: sulfidum = ~2.5% vol). Commentatio. b, Imago regionis delineationis in electronibus retrodispersis in a. Bru – immaturum; Dole – dolomita; FeS est sulfidum ferri; Mag – magnetita; succus – steatitis; Srp – serpentina. c, Imago microscopiae electronicae transmissionis (TEM) altae resolutionis typicae intercrescentiae saponitis-serpentinae ostendens fascias serpentinas et saponitis clathri 0.7 nm et 1.1 nm respective.
Compositio matricis et silicati stratificati (ad %) particularum Ryugu A0037 (circuli rubri solidi) et C0068 (circuli caerulei solidi) in systemate ternario (Si+Al)-Mg-Fe ostenditur. a, Resultata Microanalysis Specillorum Electronicorum (EPMA) contra chondritas CI (Ivuna, Orgueil, Alais)16 colore griseo ad comparationem depicta. b, Analysis spectroscopiae radiorum X per dispersionem energiae (EDS) ad comparationem cum meteoritis Orgueil9 et Murchison46 et IDP47 hydrato demonstrata. Phyllosilicata granis tenuibus et crassis analysata sunt, particulis parvis sulfidi ferri vitatis. Lineae punctatae in a et b lineas dissolutionis saponitis et serpentini ostendunt. Compositio ferro dives in a fortasse granis sulfidi ferri submicronis intra grana silicati stratificata debetur, quae resolutione spatiali analysis EPMA excludi non possunt. Puncta cum altiore contento Si quam saponitum in b fortasse ex praesentia materiae amorphae silicii dives magnitudinis nanometricae in interstitiis strati phyllosilicatici causantur. Numerus analysium: N=69 pro A0037, N=68 pro EPMA, N=68 pro C0068, N=19 pro A0037 et N=27 pro C0068 pro STEM-EDS. c, tabula isotoporum particulae trioxy Ryugu C0014-4 comparata cum valoribus chondritorum CI (Orgueil), CY (Y-82162) et datis litterarum (CM et C2-ung)41,48,49. Data pro meteoritis Orgueil et Y-82162 obtinuimus. CCAM est linea mineralium chondritorum carbonaceorum anhydricorum, TFL est linea divisoria terrae. d, tabulae Δ17O et δ18O particulae Ryugu C0014-4, chondritae CI (Orgueil), et chondritae CY (Y-82162) (hoc studium). Δ17O_Ryugu: Valor Δ17O C0014-1. Δ17O_Orgueil: Valor medius Δ17O pro Orgueil. Δ17O_Y-82162: Valor medius Δ17O pro Y-82162. Data CI et CY ex litteris 41, 48, 49 etiam ad comparationem monstrantur.
Analysis isotopica massae oxygenii peracta est in exemplo 1.83 mg materiae ex C0014 granulari per fluorinationem lasericam extractae (Methodi). Ad comparationem, septem exemplaria Orgueil (CI) (massa totalis = 8.96 mg) et septem exemplaria Y-82162 (CY) (massa totalis = 5.11 mg) examinavimus (Tabula Supplementaria 3).
In figura 2d clara separatio Δ17O et δ18O inter particulas medias ponderis Orgueil et Ryugu comparatas cum Y-82162 ostenditur. Δ17O particulae Ryugu C0014-4 altior est quam particulae Orgeil, quamvis imbricatio ad 2 sd. Particulae Ryugu valores Δ17O altiores habent comparatae cum Orgeil, quod pollutionem terrestrem posterioris ab eius lapsu anno 1864 reflectere potest. Excoriatio in ambitu terrestri11 necessario incorporationem oxygenii atmosphaerici efficit, analysin generalem propius ad lineam fractionis terrestris (TFL) adducendo. Haec conclusio congruit cum datis mineralogicis (antea discussis) quod grana Ryugu hydrata vel sulfata non continent, cum Orgeil contineat.
Secundum supradicta data mineralogica, haec eventa nexum inter grana Ryugu et chondritas CI confirmant, sed nexum inter chondritas CY excludunt. Quod grana Ryugu cum chondritis CY, quae clara signa mineralogiae dehydrationis ostendunt, non coniunguntur, perplexum est. Observationes orbitales Ryugu indicare videntur eam dehydrationem subiisse et ideo verisimiliter ex materia CY compositam esse. Causae huius apparentis differentiae incertae manent. Analysis isotoporum oxygenii aliarum particularum Ryugu in articulo composito 12 praesentatur. Attamen, eventa huius datarum extensae etiam congruunt cum nexu inter particulas Ryugu et chondritas CI.
Usi technicis microanalysis coordinatis (Figura Suppletoria 3), distributionem spatialem carbonii organici per totam superficiem fractionis fasciculi ionum focalizati (FIB) C0068.25 (Figurae 3a-f) examinavimus. Spectra absorptionis radiorum X structurae tenuis carbonii (NEXAFS) ad marginem proximum in sectione C0068.25 ostendentia plures greges functionales – aromaticos sive C=C (285.2 eV), C=O (286.5 eV), CH₄ (287.5 eV) et C(=O)O (288.8 eV) – structura grapheni abest ad 291.7 eV (Figura 3a), quod gradum variationis thermalis humilem significat. Apex CH₄ fortis (287.5 eV) organicorum partialium C0068.25 differt ab organicis insolubilibus chondritarum carbonacearum antea investigatarum et magis similis est IDP14 et particulis cometicis a missione Stardust obtentis. Cacumen CH forte ad 287.5 eV et cacumen aromaticum vel C=C debile ad 285.2 eV indicant composita organica divites esse compositis aliphaticis (Fig. 3a et Fig. Suppletoria 3a). Areae divites compositis organicis aliphaticis in phyllosilicatis granis crassis, necnon in areis cum structura carbonis aromatica (vel C=C) paupere, locantur (Fig. 3c,d). Contra, A0037,22 (Fig. Suppletoria 3) partim ostendit contentum inferius regionum carbonis aliphaticis divitum. Mineralogia subiacens horum granorum dives est in carbonatis, similis chondritae CI 16, quod alterationem amplam aquae fontis suggerit (Tabula Suppletoria 1). Conditiones oxidantes maiores concentrationes gregum functionalium carbonylorum et carboxylorum in compositis organicis cum carbonatis associatis favebunt. Distributio submicronica organicorum cum structuris carbonis aliphaticis valde differre potest a distributione silicatorum stratificatorum granis crassis. Indicia compositorum organicorum aliphaticorum, cum phyllosilicato-OH consociatorum, in meteorite Lacus Tagish inventa sunt. Data microanalytica coordinata suggerunt materiam organicam, compositis aliphaticis divitem, in asteroidibus C-typi late diffusam esse et cum phyllosilicatis arcte consociatam. Haec conclusio congruit cum relationibus prioribus de CH aliphaticis/aromaticis in particulis Ryugu, demonstratis a MicroOmega, microscopio hyperspectrali prope infrarubro. Quaestio magni momenti et non soluta est utrum proprietates unicae compositorum organicorum aliphaticorum, carbonio divitum, cum phyllosilicatis grano crasso consociatorum, in hoc studio observatis, solum in asteroide Ryugu inveniantur.
a, Spectra carbonis NEXAFS ad 292 eV normalizata in regione aromatica (C=C) divite (rubra), in regione aliphatica divite (viridi), et in matrice (caerulea). Linea grisea est spectrum organicum insolubile Murchison 13 ad comparationem. au, Unitas arbitrationis. b, Imago spectralis microscopiae transmissionis radiorum X per scanning transmission (STXM) marginis K carbonis ostendens sectionem a carbone dominari. c, Diagramma compositum RGB cum regionibus aromaticis (C=C) divitibus (rubris), regionibus aliphaticis divitibus (viridibus), et matrice (caerulea). d, Composita organica divites compositis aliphaticis in phyllosilicato crasso concentrata sunt, area ex capsulis albis punctatis in b et c amplificata est. e, Nanosphaerae magnae (ng-1) in area ex capsulis albis punctatis in b et c amplificatae. Pro: pyrrhotite. Pn: nickel-chromite. f, Spectrometria Massae Ionum Secundariorum Nanoscalae (NanoSIMS), imagines elementorum Hydrogenii (1H), Carbonii (12C), et Nitrogenii (12C14N), imagines proportionis elementorum 12C/1H, et imagines isotoporum transversarum δD, δ13C, et δ15N – Sectio PG-1: graphitus presolaris cum locupletatione extrema 13C (Tabula Supplementaria 4).
Studia cinetica degradationis materiae organicae in meteoritis Murchison informationes magni momenti de distributione heterogenea materiae organicae aliphaticae granis Ryugu divitis praebere possunt. Hoc studium demonstrat vincula aliphatica CH in materia organica usque ad temperaturam maximam circiter 30°C apud materiem parentalem persistere et/vel cum relationibus temporis et temperaturae mutari (e.g., 200 annos ad 100°C et 0°C ad 100 miliones annorum). Si praecursor non calefacitur ad datam temperaturam plus quam certum tempus, distributio originalis materiarum organicarum aliphaticarum phyllosilicato divitum conservari potest. Attamen, mutationes aquae petrae originalis hanc interpretationem complicare possunt, cum A0037, dives in carbonato, nullas regiones aliphaticas, divites in carbone, cum phyllosilicatis coniunctas ostendit. Haec mutatio temperaturae humilis fere respondet praesentiae feldspati cubici in granis Ryugu (Tabula Supplementaria 1) [20].
Fractio C0068.25 (ng-1; Fig. 3a-c,e) nanosphaeram magnam continet, quae spectra C(=O)O et C=O valde aromatica (vel C=C), moderate aliphatica, et debilia ostendit. Signum carbonis aliphatici non congruit cum signo organicorum insolubilium in massa et nanosphaerarum organicarum cum chondritis associatarum (Fig. 3a) 17,21. Analysis spectroscopica Raman et infrarubra nanosphaerarum in Lacu Tagish ostendit eas constare ex compositis organicis aliphaticis et oxidatis et compositis organicis aromaticis polycyclicis inordinatis cum structura complexa 22,23. Quia matrix circumdans organica dives in compositis aliphaticis continet, signum carbonis aliphatici in ng-1 artefactum analyticum esse potest. Curiose, ng-1 silicata amorpha inclusa continet (Fig. 3e), textura quae nondum pro ullis organicis extraterrestribus relata est. Silicata amorpha possunt esse componentes naturales ng-1 vel ex amorphizatione silicatorum aquosorum/anhydricorum per fasciculum ionum et/vel electronicorum durante analysi resultare.
Imagines ionum NanoSIMS sectionis C0068.25 (Fig. 3f) mutationes uniformes in δ13C et δ15N ostendunt, exceptis granis presolaribus cum magna locupletatione 13C 30,811‰ (PG-1 in imagine δ13C in Fig. 3f) (Tabula Supplementaria 4). Imagines granorum elementarium radiographicorum et imagines TEM altae resolutionis tantum concentrationem carbonis et distantiam inter plana basalia 0.3 nm, quae graphito respondet, ostendunt. Notandum est valores δD (841 ± 394‰) et δ15N (169 ± 95‰), locupletati materia organica aliphatica cum phyllosilicatis granorum crassorum coniuncta, paulo altiores quam media totius regionis C (δD = 528 ± 139‰) evenire. ‰, δ15N = 67 ± 15 ‰) in C0068.25 (Tabula Supplementaria 4). Haec observatio suggerit organica aliphaticis dives in phyllosilicatis crassis fortasse primitiviora esse quam organica circumstantia, cum haec posteriora commutationem isotopicum cum aqua circumstanti in corpore originali subierint. Aliter, hae mutationes isotopicae etiam ad processum formationis initialis referri possunt. Interpretatur silicata stratificata subtiliter granosa in chondritis CI formata esse ex alteratione continua globorum originalium silicatorum anhydricorum crassorum. Materia organica aliphaticis dives fortasse ex moleculis praecursoribus in disco protoplanetario vel medio interstellari ante formationem systematis solaris formata est, et deinde leviter alterata est per mutationes aquae corporis parentis Ryugu (magni). Magnitudo Ryugu (<1.0 km²) nimis parva est ad calorem internum sufficienter conservandum, quo alteratio aquosa mineralia hydrica formet. Magnitudo Ryugu (<1.0 km²) nimis parva est ad sufficientem calorem internum conservandum, quo alteratio aquosa mineralia hydrica formet. Размер (<1,0 км) Рюгу слишком мал, чтобы поддерживать достаточное внутреннее тепло для водного изменения с образованием водных инералов25. Magnitudo (<1.0 km) Ryugu nimis parva est ad sufficientem calorem internum conservandum ad mutationem aquae ad mineralia aquae formanda25. Ryugu 的尺寸（<1.0 25。 Ryugu 的尺寸（<1.0 25。 азмер у (<1,0 км) слишком ал, чтобы поддерживать внутреннее тепло для изменения воды с образовоние. Magnitudo Ryugu (<1.0 km²) nimis parva est ad sustinendum calorem internum qui aquam mutat in mineralia aquae formanda.Quapropter, antecessores Ryugu decem chiliometrorum magnitudine fortasse requiruntur. Materia organica, compositis aliphaticis dives, rationes isotoporum originales retinere potest propter associationem cum phyllosilicatis granis crassis. Attamen, natura exacta vectorum isotopicorum gravium incerta manet propter mixturam complexam et delicatam variorum componentium in his fractionibus FIB. Hae possunt esse substantiae organicae compositis aliphaticis divites in granulis Ryugu vel phyllosilicata crassa ea circumdantia. Nota quod materia organica in fere omnibus chondritis carbonaceis (chondritis CI inclusis) D ditior esse solet quam in phyllosilicatis, exceptis meteoritis CM Paris 24, 26.
Diagrammata voluminum δD et δ15N segmentorum FIB obtenta pro segmentis FIB A0002.23 et A0002.26, A0037.22 et A0037.23 et C0068.23, C0068.25 et C0068.26 (summa septem segmentorum FIB ex tribus particulis Ryugu). Comparatio NanoSIMS cum aliis obiectis systematis solaris in figura 4 (Tabula Supplementaria 4)27,28 ostenditur. Mutationes voluminum in δD et δ15N in profilibus A0002, A0037, et C0068 congruunt cum illis in IDP, sed altiores quam in chondritis CM et CI (Figura 4). Nota ambitum valorum δD pro exemplo Cometae 29 (-240 ad 1655‰) maiorem esse quam Ryugu. Volumina δD et δ15N profilum Ryukyu, plerumque, minora sunt quam media cometarum familiae Iovis et nubis Oort (Fig. 4). Valores δD inferiores chondritarum CI fortasse influxum contaminationis terrestris in his exemplaribus reflectunt. Data similitudine inter Bells, Lacum Tagish, et IDP, magna heterogeneitas in valoribus δD et δN in particulis Ryugu fortasse mutationes in signaturis isotopicis initialibus compositionum organicarum et aquosarum in systemate solari primordiali reflectat. Similes mutationes isotopicae in δD et δN in particulis Ryugu et IDP suggerunt utrumque ex materia ex eadem origine formatum esse potuisse. Creditur IDPs ex fontibus cometariis originem 14 habere. Ergo, Ryugu fortasse materiam cometae similem et/vel saltem systema solare externum continet. Hoc autem difficilius esse potest quam hic affirmamus propter (1) mixturam aquae spheruliticae et D-dives in corpore parente 31 et (2) rationem D/H cometae ut functionem activitatis cometariae 32. Attamen, causae observatae heterogeneitatis isotoporum hydrogenii et nitrogenii in particulis Ryugu non plene intelleguntur, partim propter numerum limitatum analysium hodie praesto. Resultata systematum isotoporum hydrogenii et nitrogenii adhuc possibilitatem excitant Ryugu maximam partem materiae extra Systema Solare continere et ita aliquam similitudinem cum cometis ostendere posse. Figura Ryugu nullam correlationem apparentem inter δ13C et δ15N ostendit (Tabula Supplementaria 4).
Compositio isotopica generalis H et N particularum Ryugu (circuli rubri: A0002, A0037; circuli caerulei: C0068) cum magnitudine solari 27, familia media Iovis (JFC27), et cometis nubis Oort (OCC27), IDP28, et chondrulis carbonaceis congruit. Comparatio meteoriti 27 (CI, CM, CR, C2-ung). Compositio isotopica in Tabula Supplementari 4 datur. Lineae punctatae valores isotoporum terrestres pro H et N sunt.
Transportatio volatilium (e.g., materiae organicae et aquae) ad Terram cura manet26,27,33. Materia organica submicronica cum phyllosilicatis crassis in particulis Ryugu in hoc studio identificatis coniuncta fons magni momenti volatilium esse potest. Materia organica in phyllosilicatis grano crasso melius a degradatione16,34 et putrefactione35 protegitur quam materia organica in matricibus grano tenui. Gravior compositio isotopica hydrogenii in particulis significat eas verisimile non esse solam fontem volatilium ad Terram primordialem latarum. Misceri possunt cum componentibus cum leviori compositione isotopica hydrogenii, ut nuper propositum est in hypothesi praesentiae aquae vento solari impulsae in silicatis.
In hoc studio demonstramus meteoritas CI, quamvis geochemicae momenti sint ut repraesentativae compositionis totius systematis solaris,6,10 exempla terrestria contaminata esse. Praeterea, argumenta directa interactionum inter materiam organicam aliphaticam divitem et mineralia hydrica vicina praebemus et suggerimus Ryugu materiam extrasolarem continere posse37. Resultata huius studii clare demonstrant momentum collectionis directae protosteroidum et necessitatem transportandi exempla reddita sub condicionibus omnino inertibus et sterilibus. Argumenta hic proposita ostendunt particulas Ryugu sine dubio unam ex materiis systematis solaris incontaminatissimis esse quae ad investigationem laboratorio praesto sunt, et studium ulterius horum pretiosorum exemplorum sine dubio intellegentiam nostram de processibus systematis solaris primordialibus amplificabit. Particulae Ryugu optimam repraesentationem compositionis totius systematis solaris praebent.
Ad microstructuram complexam et proprietates chemicas exemplorum scalae submicronicae determinandas, tomographiam computatam (SR-XCT) et diffractionem radiorum X SR (XRD)-CT, necnon analysin FIB-STXM-NEXAFS-NanoSIMS-TEM fundatam in radiatione synchrotronis adhibuimus. Nulla degradatio, nulla pollutio ob atmosphaeram Telluris, nulla laesio a particulis minutis vel exemplis mechanicis. Interea, analysin volumetricam systematicam per microscopiam electronicam scansione (SEM)-EDS, EPMA, XRD, analysin activationis neutronicae instrumentalem (INAA), et apparatum fluorinationis isotopi oxygenii laseris perfecimus. Rationes experimentorum in Figura Supplementi 3 monstrantur et singulae experimenta in sectionibus sequentibus describuntur.
Particulae ex asteroide Ryugu ex modulo reingressu Hayabusa-2 recuperatae et ad Centrum Moderationis JAXA in Sagamihara, Iaponia, sine pollutione atmosphaerae Telluris4 traditae sunt. Post initialem et non destructivam characterisationem in installatione a JAXA administrata, utantur vasculis translationis inter situs obsignabilibus et saccis capsularum speciminis (vitro sapphirino 10 vel 15 mm diametro et chalybe inoxidabili, secundum magnitudinem speciminis) ad vitandam interferentiam ambitus. Contaminantes terrae et/vel terrae (e.g., vapor aquae, hydrocarbona, gases atmosphaerici et particulae minutae) et contaminationem transversalem inter specimina durante praeparatione et transportatione speciminis inter instituta et universitates38. Ad vitandam degradationem et pollutionem propter interactionem cum atmosphaera Telluris (vapor aquae et oxygenio), omnes genera praeparationis speciminis (inclusa sectione cum scalpro tantali, usu serrae filo adamantino libratae (Meiwa Fosis Corporation DWS 3400) et sectione epoxy) praeparatione ad institutionem) in cista chirothecarum sub N2 mundo et sicco (punctum roris: -80 ad -60 °C, O2 ~50-100 ppm) peracta sunt. Omnia hic adhibita purgantur mixtura aquae purissimae et ethanoli utens undis ultrasonicis variarum frequentiarum.
Hic collectionem meteoritarum Instituti Nationalis Investigationis Polaris (NIPR) Centri Investigationis Meteoritarum Antarcticae (CI: Orgueil, CM2.4: Yamato (Y)-791198, CY: Y-82162 et CY: Y 980115) investigamus.
Ad translationem inter instrumenta SR-XCT, NanoSIMS, STXM-NEXAFS et analysin TEM, tenuissimum exemplarium receptaculum universale, in studiis prioribus descriptum, adhibuimus.
Analysis SR-XCT exemplorum Ryugu peracta est utens systemate CT integrato BL20XU/SPring-8. Systema CT integratum variis modis mensurae constat: campo visionis lato et modo resolutionis humilis (WL) ad totam structuram exempli capiendam, campo visionis angusto et modo resolutionis altae (NH) ad accuratam mensuram areae exempli. Speciem diffractionis voluminis exempli obtinendam adhibemus, et XRD-CT peragenda est ad diagramma bidimensionale phasium mineralium planorum horizontalium in exemplo obtinendum. Nota omnes mensuras fieri posse sine systemate incluso adhibito ad removendum sustentaculum exempli a basi, quod mensuras CT et XRD-CT accuratas permittit. Detector radiorum X modi WL (BM AA40P; Hamamatsu Photonics) instructus erat camera CMOS addita 4608 × 4608 pixellorum (C14120-20P; Hamamatsu Photonics) cum scintillatore constante ex crystallo singulari lutetii aluminii granati 10 µm crassitudinis (Lu3Al5O12:Ce) et lente relais. Magnitudo pixellorum in modo WL est circiter 0.848 µm. Ergo, campus visionis (FOV) in modo WL est circiter 6 mm in modo CT offset. Detector radiorum X modi NH (BM AA50; Hamamatsu Photonics) instructus erat scintillatore gadolinii-aluminii-gallium granati (Gd3Al2Ga3O12) 20 µm crassitudinis, camera CMOS (C11440-22CU) cum resolutione 2048 × 2048 pixellorum; (Hamamatsu Photonics) et lente ×20. Magnitudo pixelorum in modo NH est ~0.25 µm et campus visionis est ~0.5 mm. Detector pro modo XRD (BM AA60; Hamamatsu Photonics) scintillatore instructus erat, constante ex velo pulveris P43 (Gd2O2S:Tb) 50 µm crassitudinis, camera CMOS (C15440-20UP; Hamamatsu Photonics) resolutionis 2304 × 2304 pixelorum et lente relais. Detector magnitudinem pixelorum effectivam 19.05 µm et campum visionis 43.9 mm2 habet. Ad FOV augendum, procedendi rationem CT offset in modo WL adhibuimus. Imago lucis transmissae pro reconstructione CT constat ex imagine in spatio 180° ad 360° horizontaliter reflexa circa axem rotationis, et imagine in spatio 0° ad 180°.
In modo XRD, fasciculus radiorum X a lamina zonali Fresnel focalizatur. Hoc modo, detector 110 mm post specimen ponitur et interruptio fasciculi 3 mm ante detectorem est. Imagines diffractionis in ambitu 2θ ab 1.43° ad 18.00° (passus craticulae d = 16.6–1.32 Å) obtentae sunt cum macula radiorum X in fundo campi visionis detectoris focalizata. Specimen verticaliter movetur intervallis regularibus, cum dimidia conversione pro quolibet gradu scansionis verticalis. Si particulae minerales conditionem Bragg implent cum 180° rotantur, diffractionem particularum mineralium in plano horizontali obtinere possibile est. Imagines diffractionis deinde in unam imaginem pro quolibet gradu scansionis verticalis coniunctae sunt. Conditiones probationis SR-XRD-CT fere eaedem sunt ac illae pro probatione SR-XRD. In modo XRD-CT, detector 69 mm post specimen ponitur. Imagines diffractionis in ambitu 2θ ab 1.2° ad 17.68° variant (d = 19.73 ad 1.35 Å), ubi et fasciculus radiorum X et limitator fasciculi cum centro campi visionis detectoris in linea sunt. Specimen horizontaliter perscrutare et specimen 180° rotare. Imagines SR-XRD-CT cum intensitatibus mineralium maximis ut valoribus pixelorum reconstructae sunt. Cum perscrutatione horizontali, specimen typice perscrutatur passibus 500-1000.
In omnibus experimentis, energia radiorum X ad 30 keV fixa est, cum hic sit limes inferior penetrationis radiorum X in meteoritas diametro circiter 6 mm. Numerus imaginum acquisitarum pro omnibus mensuris CT durante rotatione 180° erat 1800 (3600 pro programmate CT offset), et tempus expositionis pro imaginibus erat 100 ms pro modo WL, 300 ms pro modo NH, 500 ms pro XRD, et 50 ms/ms pro XRD-CT. Tempus typicum perscrutationis exempli est circiter 10 minuta in modo WL, 15 minuta in modo NH, 3 horae pro XRD, et 8 horae pro SR-XRD-CT.
Imagines tomographiae computatae (CT) per retroproiectionem convolutionalem reconstructae et pro coefficiente attenuationis linearis ab 0 ad 80 cm⁻¹ normalizatae sunt. Programma "Slice" adhibitum est ad notitias tridimensionales et programma "muXRD" ad notitias XRD analyzandas.
Particulae Ryugu (A0029, A0037, C0009, C0014 et C0068) epoxy-fixae gradatim in superficie politae sunt ad gradum pelliculae adamantinae labendi 0.5 µm (3M) sub condicionibus siccis, vitato ne materia cum superficie in contactum veniret durante processu poliendi. Superficies polita cuiusque exempli primum microscopio lucis examinata est, deinde electrones retrodispersi sunt ad imagines mineralogiae et texturae (BSE) exemplorum et elementorum NIPR qualitativorum obtinendas, utens JEOL JSM-7100F SEM instructo spectrometro dispersionis energiae (AZtec). Pro quolibet exemplo, contentum elementorum maiorum et minorum analysatum est utens microanalysatore probae electronicae (EPMA, JEOL JXA-8200). Particulas phyllosilicatas et carbonatas ad 5 nA, normas naturales et syntheticas ad 15 keV, sulfida, magnetitam, olivinum et pyroxenum ad 30 nA analysandas sunt. Gradus modales ex mappis elementorum et imaginibus BSE computati sunt programmate ImageJ 1.53 utens, cum liminibus congruentibus pro singulis mineralibus arbitrio constitutis.
Analysis isotoporum oxygenii apud Universitatem Apertam (Milton Keynes, Britanniarum Regnum) peracta est, systemate fluorinationis laseris infrarubri utens. Exempla Hayabusa2 ad Universitatem Apertam 38 in vasis nitrogenio repletis ad translationem inter sedes missa sunt.
Impletio speciminis in arca chirothecarum nitrogenii peracta est, cum gradu oxygenii monitorato infra 0.1%. Ad opus analyticum Hayabusa2, novum receptaculum speciminis Ni fabricatum est, constans tantum duobus foraminibus speciminis (diametro 2.5 mm, profunditate 5 mm), uno pro particulis Hayabusa2 et altero pro norma interna obsidian. Per analysin, puteus speciminis continens materiam Hayabusa2 fenestra interna BaF2 circiter 1 mm crassa et 3 mm diametro tectus est ad specimen retinendum per reactionem laser. Fluxus BrF5 ad specimen conservatus est per canalem mixtionis gasorum in receptaculo speciminis Ni incisum. Camera speciminis etiam reconfigurata est ut a linea fluorinationis vacui removeri et deinde in arca chirothecarum nitrogenio repleta aperiri posset. Camera bipartita obsignata est sigillo compressionis cupreo et fibula catenae EVAC Quick Release CeFIX 38. Fenestra BaF2 3 mm crassa in summo camerae observationem simultaneam speciminis et calefactionis laser permittit. Post impletionem speciminis, cameram iterum fibula et lineae fluorinatae iterum coniunge. Ante analysin, camera exemplaris sub vacuo ad circiter 95°C per noctem calefacta est ut omnis umor adsorptus removeretur. Post calefactionem per noctem, camera ad temperaturam ambientem refrigerari permissa est, deinde pars atmosphaerae per translationem exemplaris exposita tribus portionibus BrF5 purgata est ad umor removendum. Hae rationes efficiunt ut exemplum Hayabusa 2 atmosphaerae non exponatur neque umore ex parte lineae fluorinatae quae in atmosphaeram per onerationem exemplaris emittitur contaminetur.
Exempla particularum Ryugu C0014-4 et Orgueil (CI) modo "singulari" modificato42 analysata sunt, dum analysis Y-82162 (CY) in uno ferculo cum multis puteis exemplaribus peracta est41. Propter compositionem anhydram, non necesse est unam methodum pro chondritis CY adhibere. Exempla calefacta sunt lasere CO2 infrarubro Photon Machines Inc. potentia 50 W (10.6 µm) in portali XYZ in praesentia BrF5 posito. Systema video incorporatum cursum reactionis monitorat. Post fluorinationem, O2 liberatum duabus laqueis nitrogenii cryogenicis et strato calefacto KBr defricatum est ad superfluum fluorum removendum. Compositio isotopica oxygenii purificati in spectrometro massae dualis canalis Thermo Fisher MAT 253 cum resolutione massae circiter 200 analysata est.
In quibusdam casibus, quantitas O2 gasosi emissa per reactionem exemplaris minor erat quam 140 µg, quod est limes approximatus usus instrumenti follis in spectrometro massae MAT 253. In his casibus, microvolumina ad analysin adhibenda sunt. Post analysin particularum Hayabusa2, norma interna obsidian fluorinata est et eius compositio isotoporum oxygenii determinata est.
Iones fragmenti NF+ NF3+ fasciculum massae 33 (16O17O) impediunt. Ad hoc problema potentiale tollendum, pleraque exempla separationis cryogenicae perficiuntur. Hoc fieri potest in directione anteriori ante analysin MAT 253, vel ut secunda analysis, gas analysatum ad cribrum moleculare speciale reducendo et post separationem cryogenicam iterum transmittendo. Separatio cryogenica gas cribro moleculari temperatura nitrogenii liquidi supplendum et deinde in cribrum moleculare primarium temperatura -130°C emittendum implicat. Experimenta diligenter facta demonstraverunt NF+ in primo cribro moleculari manere et nullam fractionationem significantem hac methodo fieri.
Secundum repetitas analysis normarum nostrarum obsidianarum internarum, accuratio generalis systematis in modo folliculi est: ±0.053‰ pro δ17O, ±0.095‰ pro δ18O, ±0.018‰ pro Δ17O (2 sd). Analysis isotoporum oxygenii in notatione delta standardi datur, ubi delta18O sic computatur:
Etiam rationem 17O/16O pro δ17O adhibe. VSMOW est norma internationalis pro norma Vindobonensi media aquae marinae. Δ17O deviationem a linea fractionis terrae repraesentat, et formula calculi est: Δ17O = δ17O – 0.52 × δ18O. Omnia data in Tabella Supplementi 3 exhibita secundum hiatus correcta sunt.
Sectiones circiter 150 ad 200 nm crassae ex particulis Ryugu extractae sunt instrumento Hitachi High Tech SMI4050 FIB apud JAMSTEC, Institutum Kochi Core Sampling. Nota bene omnes sectiones FIB ex fragmentis non processis particularum non processarum recuperatas esse postquam ex vasis gaso N2 plenis ad translationem inter obiecta remotae sunt. Haec fragmenta non mensurata sunt per SR-CT, sed processa sunt cum minima expositione ad atmosphaeram telluris ad vitandam potentialem laesionem et contaminationem quae spectrum marginis K carbonis afficere posset. Post depositionem strati protectoris tungsteni, regio desiderata (usque ad 25 × 25 μm2) secata et attenuata est fasciculo ionum Ga+ ad tensionem acceleratricem 30 kV, deinde ad 5 kV et currentem exploratoris 40 pA ad laesionem superficialem minuendam. Sectiones tenuissimae deinde in reticulo cupreo aucto (reticulo Kochi) 39 positae sunt micromanipulatore FIB instructo.
Globuli Ryugu A0098 (1.6303mg) et C0068 (0.6483mg) bis in laminis polyethyleni puri altae puritatis intra cistam chirothecarum nitrogenio puro repletam in SPring-8 sine ulla interactione cum atmosphaera Telluris sigillati sunt. Praeparatio exemplorum pro JB-1 (saxa geologica referentialis a Geological Survey of Japan edita) in Universitate Metropolitana Tokiensi peracta est.
INAA apud Institutum Radiationis Integratae et Scientiarum Nuclearium Universitatis Kyotoensis habetur. Exempla bis irradiata sunt cum diversis cyclis irradiationis, electis secundum tempus semivitae nuclidi ad quantificationem elementorum adhibiti. Primo, exemplum irradiatum est in tubo irradiationis pneumatico per 30 secunda. Fluxus neutronum thermalium et celerium in figura 3 sunt 4.6 × 1012 et 9.6 × 1011 cm⁻² s⁻¹, respective, ad determinandum contentum Mg, Al, Ca, Ti, V et Mn. Substantiae chemicae, ut MgO (puritas 99.99%, Soekawa Chemical), Al (puritas 99.9%, Soekawa Chemical), et Si metallum (puritas 99.999%, FUJIFILM Wako Pure Chemical), etiam irradiatae sunt ad corrigendas reactiones nucleares interferentes, ut (n, n). Exemplum etiam natrii chlorido (puritate 99.99%; MANAC) irradiatum est ad mutationes in fluxu neutronico corrigendas.
Post irradiationem neutronicam, lamina externa polyethylene nova substituta est, et radiatio gamma ab exemplo et exemplo emissa statim detectore Ge mensurata est. Eaedem exempla iterum per quattuor horas in tubo irradiationis pneumatico irradiata sunt. 2 fluxus neutronicos thermicos et celeres 5.6 x 10¹² et 1.2 x 10¹² cm⁻² s⁻¹ respective habet ad determinandos Na, K, Ca, Sc, Cr, Fe, Co, Ni, Zn, Ga, As, contentum Se, Sb, Os, Ir et Au. Exempla moderatoria Ga, As, Se, Sb, Os, Ir et Au irradiata sunt applicando quantitates idoneas (ab 10 ad 50 μg) solutionum standard concentrationum notarum horum elementorum in duas chartas filtratorias, deinde irradiatio exemplorum facta est. Numeratio radiorum gamma peracta est apud Institutum Radiationis Integratae et Scientiarum Nuclearium, Universitatis Kyotoensis et Centrum Investigationis RI, Universitatis Metropolitanae Tokiensis. Rationes analyticae et materiae referentiales ad quantitativam elementorum INAA determinationem eaedem sunt ac quae in opere nostro priori descriptae sunt.
Diffractometrum radiorum X (Rigaku SmartLab) adhibitum est ad figuras diffractionis exemplorum Ryugu A0029 (<1 mg), A0037 (≪1 mg) et C0087 (<1 mg) apud NIPR colligendas. Diffractometrum radiorum X (Rigaku SmartLab) adhibitum est ad figuras diffractionis exemplorum Ryugu A0029 (<1 mg), A0037 (≪1 mg) et C0087 (<1 mg) apud NIPR colligendas. ентгеновский дифрактометр (Rigaku SmartLab) использовали для сбора дифракционных картин образцов Ryugu A0029(<1 ) в NIPR. Diffractometrum radiorum X (Rigaku SmartLab) adhibitum est ad figuras diffractionis exemplorum Ryugu A0029 (<1 mg), A0037 (≪1 mg), et C0087 (<1 mg) in NIPR colligendas.X (Rigaku SmartLab) NIPR Ryugu A0029 (<1 mg) A0037 (<1 mg) C0087 (<1 mg)X (Rigaku SmartLab) NIPR Ryugu A0029 (<1 mg) A0037 (<1 mg) C0087 (<1 mg) ифрактограммы образцов Ryugu A0029 (<1 ), A0037 (<1 ) и C0087 (<1 ) ли получены в NIPR с использованием рентоменорактоменорактоменорактоменорактоменораки NIPR с использованием (Rigaku SmartLab). Figurae diffractionis radiorum X exemplorum Ryugu A0029 (<1 mg), A0037 (<1 mg) et C0087 (<1 mg) apud NIPR per diffractometrum radiorum X (Rigaku SmartLab) obtentae sunt.Omnia exempla in pulverem tenuem in lamina silicii non reflectente, lamina vitrea sapphirina utens, contusa sunt, deinde aequaliter in lamina silicii non reflectente sine ullo liquido (aqua vel alcohole) dispersa sunt. Conditiones mensurae hae sunt: ​​radiatio radiorum X Cu Kα generatur tensione tubi 40 kV et currente tubi 40 mA, longitudo fissurae limitans 10 mm est, angulus divergentiae (1/6)° est, celeritas rotationis in plano 20 rpm est, et amplitudo 2θ (angulus Bragg duplex) 3-100° est et circiter 28 horas ad analysin requirit. Optica Bragg Brentano adhibita est. Detector est detector unidimensionalis semiconductoris silicii (D/teX Ultra 250). Radii X Cu Kβ per filtrum Ni remoti sunt. Usis exemplis praesto, mensurae saponitis magnesii synthetici (JCSS-3501, Kunimine Industries CO. Ltd), serpentini (serpentini folii, Miyazu, Nikka) et pyrrhotitis (monoclinicae 4C, Chihua, Mexico Watts) comparatae sunt ad cacumina identificanda et adhibita data diffractionis pulveris ex Centro Internationali pro Datis Diffractionis, dolomiti (PDF 01-071-1662) et magnetiti (PDF 00-019-0629). Data diffractionis ex Ryugu etiam comparata sunt cum datis de chondritis carbonaceis hydroalteratis, Orgueil CI, Y-791198 CM2.4, et Y 980115 CY (gradus calefactionis III, 500–750°C). Comparatio similitudines cum Orgueil ostendit, sed non cum Y-791198 et Y 980115.
Spectra NEXAFS cum margine carbonis K sectionum ultratenuarum exemplorum ex FIB factorum mensurata sunt utens canali STXM BL4U in officina synchrotronis UVSOR apud Institutum Scientiarum Molecularum (Okazaki, Iaponia). Magnitudo maculae fasciculi optice focalizati cum lamina zonali Fresnel est circiter 50 nm. Gradus energiae est 0.1 eV pro structura tenui regionis marginis proximi (283.6–292.0 eV) et 0.5 eV (280.0–283.5 eV et 292.5–300.0 eV) pro regionibus anteriore et posteriori. Tempus pro quolibet pixello imaginis ad 2 ms constitutum est. Post evacuationem, camera analytica STXM helio repleta est ad pressionem circiter 20 mbar. Hoc adiuvat ad minuendam derivationem thermalem apparatus optici radiorum X in camera et tenente exemplorum, necnon ad reducendam laesionem et/vel oxidationem exemplorum. Spectra carbonis NEXAFS K-edge ex datis congestis generata sunt utens programmate aXis2000 et programmate proprietario STXM ad data tractanda. Nota bene capsam translationis speciminis et cistam chirothecarum ad oxidationem et contaminationem speciminis vitandam adhibita esse.
Post analysin STXM-NEXAFS, compositio isotopica hydrogenii, carbonii, et nitrogenii segmentorum Ryugu FIB per detectionem isotoporum cum JAMSTEC NanoSIMS 50L analysata est. Fasciculus primarius Cs+ focalizatus, circiter 2 pA ad analysin isotoporum carbonii et nitrogenii et circiter 13 pA ad analysin isotoporum hydrogenii, super aream circiter 24 × 24 µm2 ad 30 × 30 µm2 in exemplo rasterizatus est. Post prae-aspersionem trium minutorum sub currente fasciculi primarii relative forti, quaeque analysis incepta est post stabilizationem intensitatis fasciculi secundarii. Ad analysin isotoporum carbonii et nitrogenii, imagines 12C–, 13C–, 16O–, 12C14N– et 12C15N– simul obtentae sunt per detectionem multiplex multiplicatoris septem electronicorum cum resolutione massae circiter 9000, quae sufficit ad separanda omnia composita isotopica pertinentia. interferentia (i.e. 12C1H in 13C et 13C14N in 12C15N). Ad analysin isotoporum hydrogenii, imagines 1H-, 2D- et 12C- obtentae sunt cum resolutione massae circiter 3000 cum detectione multiplici utens tribus multiplicatoribus electronicis. Quaeque analysis constat ex 30 imaginibus perscrutatis eiusdem areae, una imagine constante ex 256 × 256 pixelis ad analysin isotoporum carbonii et nitrogenii et 128 × 128 pixelis ad analysin isotoporum hydrogenii. Tempus morae est 3000 µs per pixelum ad analysin isotoporum carbonii et nitrogenii et 5000 µs per pixelum ad analysin isotoporum hydrogenii. 1-hydroxybenzotriazoli hydratum ut norma isotoporum hydrogenii, carbonii et nitrogenii ad calibrandam fractionationem massae instrumentalem usi sumus45.
Ad compositionem isotopicam silicii graphiti presolaris in profilo FIB C0068-25 determinandam, sex multiplicatores electronicos cum resolutione massae circiter 9000 adhibuimus. Imagines constant ex 256 × 256 pixelis cum tempore morae 3000 µs per pixel. Instrumentum fractionationis massae calibravimus, laminis silicii ut normis isotoporum hydrogenii, carbonii, et silicii utentes.
Imagines isotoporum programmate imaginum NanoSIMS45 NASAe elaboratae sunt. Data correcta sunt pro tempore mortuo multiplicatoris electronici (44 ns) et effectibus adventus quasi simultanei. Alignatio scansionis diversa pro singulis imaginibus ad corrigendam fluctuationem imaginis durante acquisitione. Imago isotoporum finalis creatur addendo iones secundarios ex singulis imaginibus pro singulis pixelis scansionis.
Post analysin STXM-NEXAFS et NanoSIMS, eaedem sectiones FIB examinatae sunt microscopio electronico transmissionis (JEOL JEM-ARM200F) ad tensionem acceleratricem 200 kV apud Kochi, JAMSTEC. Microstructura observata est utens TEM campo claro et TEM scansione anguli alti in campo obscuro. Phases minerales identificatae sunt per diffractionem electronicam maculatam et imaginationem fasciae clathri, et analysis chemica per EDS cum detectore silicii 100 mm2 et programmate JEOL Analysis Station 4.30 peracta est. Ad analysin quantitativam, intensitas radiorum X propria pro quolibet elemento mensurata est in modo scansionis TEM cum tempore acquisitionis datorum fixo 30 s, area scansionis fasciculi ~100 × 100 nm2, et currente fasciculi 50 pA. Ratio (Si + Al)-Mg-Fe in silicatis stratificatis determinata est utens coefficiente experimentali k, pro crassitudine correcto, ex norma pyropagarneti naturalis obtento.
Omnes imagines et analyses in hoc studio adhibitae in Systemate Archivationis et Communicationis Datorum JAXA (DARTS) https://www.darts.isas.jaxa.jp/curation/hayabusa2 inveniuntur. Hic articulus data originalia praebet.
Kitari, K. et al. Compositio superficiei asteroidis 162173 Ryugu sicut observata est instrumento Hayabusa2 NIRS3. *Science* 364, 272–275.
Kim, AJ Chondritae carbonaceae (CY) generis Yamato: analoga superficiei asteroidis Ryugu? Geochemistry 79, 125531 (2019).
Pilorjet, S. et al. Prima analysis compositionis exemplorum Ryugu per microscopium hyperspectrale MicroOmega peracta est. *National Astron.* 6, 221–225 (2021).
Yada, T. et al. *Analysis praeliminaris exempli Hyabusa2 ab asteroide Ryugu generis C redditi.* National Astron. 6, 214–220 (2021).